#Fikmin "Rasa Éta"

Waktu mimiti datang rasa éta, teu pati hayang miroséa. "Sabodo teuing, ah! Nu  enggeus-enggeus gé sok jadi manggih kapeurih!" cekéng, gumerendeng. Diantep. Angger anteng neuteup langit peuting anu peteng. Ngahurun balung, dipépéndé ku kasimpé. Tapi mingkin lila, asa mingkin ripuh karasana. Ditahan-tahan, kalah asa kasiksa. Kawas cacing kapanasan, teu genah cicing kahudang ku panasaran. Kitu salah, kieu lain.

Ah, rasa éta téh geuning lir béntang nu mapaésan petengna langit peuting. Éndah. Salah sahiji kani'matan anu dipaparinkeun ku Allah ka makhlukNa. Rasa anu pasti kungsi dirasakeun ku sakabéh jalma. Lah-lahan diayonkeun. Ati-ati, dirarasakeun. Rasa éta mingkin sumarambah. Ni'mat anu teu bisa dikedalkeun ku ungkara basa, teu bisa digambarkeun ku kotrétan péna. Peureum beunta, poho kana sagala rupa. Mungguh napsu anu digugulu, badan anu katempuhan. Kalalanjoanan. Bongan nurutkeun kahayang garoganyang. Antukna lédéh deui. Peurih deui.

#Fikmin "NGAWADUL"

Uhé mamanggul karung, leungeunna nyekelan pangait paranti nyokotan sabangsaning runtah-runtah pelastik. Awak lagedu. Luut-léét késang, kapanasan. Lebah masjid agung, manéhna ngarandeg. Kadéngé sora adzan Lohor. Ngahuleng. "Lamun jadi jalma beunghar mah jongjon meureun hayang ibadah téh, moal mikiran kéjoeun..." gerentes haténa. Nuluykeun lalampahan, nyiar keur saléter-dua létereun béas.

Mobil BMW nyemprung, meulah patalimarga. Uhé nyangsaya dina jok tukang sabari maca koran. Mungguhing hirup, roda dunya muter. Ayeuna Uhé geus jadi pengusaha, boga pabrik pelastik. Hirup sagala aya, usaha keur meumeujeuhna maju. "Burukeun, euy! Aya jadwal meeting, bisi tinggaleun..." Uhé nepak supirna. Hawar-hawar kadéngé sora adzan di masjid agung.

#Fikmin "NGEUNTEUNG"

"Ari manéh téh saha?" Manéhna mencrong.
"Sing bener atuh hirup téh, euy! Manéh téh manusa, mana nu sia? Tong sok adigung hirup mah! manéh téh hina, hina, hina! Mimiti tina cai mani, ahirna jadi bangké, tina geuleuh jadi geuleuh!" mudigdig, napasna réngap ranjug.
"Kudu inget ka purwadaksi, tong sok ngalajur hawa napsu! Anjing budug paéh, ngan saukur bilatungan. Manéh mah manusa, lian ti bilatungan téh kudu nyanghareupan balitungan!" muncereng.
"Kudu kitu, ulah kieu, kos nu heueuh! Ari pagawéan taya pupurieunana. Maksiat ngeureuyeuh, ibadah ditolér-tolér. Lamun isukan manéh paéh, rék kumaha? Geus boga bekel naon ari manéh?" tutunjuk.
"Ari manéh dibéjaan téh kalah ngaléléwéan, pikasebeleun pisan!" molotot. Peureup dibuleudkeun. Jekok, nonjok satakerna.
"Aw...!" Manéhna muringis. Leungeunna baloboran getih, beling amarayah.

#Fikmin "SUÉ"

Ti isuk nguprek ngoméan mobil di béngkél, ngahaja diburu-burukeun. Bébéja ka nu bogana mah karék bisa bérés isukan, padahal supaya bisa dipaké heula nganjang ka Dési, kabogoh anyar. "Boss, mobil badé dicandak wangsul ku abdi, sakantenan ditést bilih aya kénéh nu teu acan leres," cekéng, nyieun alesan. "Heugaé, ngan kadé tah mobil batur, jaba langganan deuih!" dunungan mapadonan.
Dangdan rapih, moal aya nu nyangka kuring montir nu sapopoéna bobolodog ku oli. Ngasms heula ka Dési, "Ayeuna badé otéwé, smskeun alamatna! Urang jalan-jalan nganggo mobil akang anu énggal!"
Mapay-mapay perumahan élit, néangan alamat. Reg, eureun di hareupeun imah gedong. Ngalaksonan. Panto gerbang dibuka ku satpam, rengkuh. "Hayang boga kabogoh anak jelema beunghar mah, ulah éléh gaya!" ngagerentes, sugema ku taktik sorangan. Jrut, turun. Dési kaluar ti imahna, ngabagéakeun. Alak-ilik kana mobil. Kuring ngan saukur mésem. Mobil diusapan, agul. "Naha geuning ieu mah mobil anu bapa?" Dési melong. Gebeg.

Fikmin "QURBAN"

Lebaran Idul Adha. Rérés berjamaah sholat sunat. Ustadz Ohim maca khutbah, "Dina meuncit qurban, urang nyawang kana kajadian rébuan taun ka tukang. Nabi Ibrohim ikhlas tur ridho ngorbankeun putrana pikeun dipeuncit ku panangan anjeunna nyalira. Kitu deui nabi Ismail pasrah sumerah kalawan ikhlas ngorbankeun nyawana demi ngéstu, turut tumut kana paréntah Allah SWT. Allahu Akbar…kacida agungna éta pangorbanan anak jeung bapa..." ngarandeg. "Pamustunganana, Nabi Ismail teu jadi dipeuncit. Kalayan paréntah Allah, nu dipeuncit téh digentos ku domba..." aya nu ngagenclang dina juru panon Ustadz Ohim.

Budal ti Masjid, jama'ah ngariung di buruan anu dijadikeun tempat meuncit sato qurban. Sapi jeung domba ngajajar dicarangcang. Gubrag, nu rék diqurbankeun téh digolérkeun. Direjeng, pada nyekelan. Gérésél, Ustadz Ohim dipeuncit.

Fikmin "ASIH WENING"

Wanci janari, kahudangkeun sms sono ti manéhna, "Aa, geura gugah...!" Nguliat. Wegah, panon asa beurat rék dibeuntakeun. Teu kungsi lila, kirining asih noélan ceuli, "Assalamu 'alaikum...!" pokna. "Wa 'alaikum salam...!" ngeletek, heuay. "Aa tos ka jamban?" leuleuy, ngageterkeun haté. "Teu acan...héhéhé..." cekéng, éra. "Énggalan atuh! Saur Néng ogé teu kénging begadang waé, ih!" kabayangkeun sabari manyun, lucu. "Muhun, ieu ogé badé. Tos, nya..." ngarawél anduk. Ngagidig ka kamar mandi.

Sholat sunat sababaraha rakaat, dituluykeun ngaderes Al-Qur'an. Jadi kabiasaan anyar sanggeus wawuh jeung manéhna. Lain, lain pédah hayang kapajah, tapi éstu didadasaran ku kasadaran. Sok ngahaja ménta dihudangkeun, rumasa kuring mah kebluk. Hésé saré, hésé hudang. Manéhna nu jadi pangjurung sumanget kana ibadah. Kaluhungan élmu tur amalna pisan anu numuwuhkeun katrésna dina jero dada. Karék panggih sakali basa ta'aruf, sapuk jangji moal manggihan deui iwal ti waktuna ngakhitbah. Haté mah geus kumejot hayang geura ngahiji, nyungsi jatukrami, murih ridho Ilahi.

#Fikmin "ELAT"

"Néng, keresa janten bojo Akang? Urang nikah, yu!" Kang Salman nanya. Tungkul, teu wanieun neuteup.
"Hahaha...ari Akang damang? Ujug-ujug ngajak nikah wéh, iraha abdi janten kabogoh Akang?" cekéng, ngagalakgak. Anéh lalaki téh, aya ku polos-polos teuing.
Resep kénéh ka Kang Doddy, pinter ngarayu, sok mahugi, sok ngajak ulin ka tempat-tempat anu romantis.
Sataun bobogohan jeung Kang Doddy. Sok ngahajakeun mapanas mun kaparengan panggih jeung Kang Salman téh, agul boga Kang Doddy nu bageur. 
Tapi geus dua bulan Kang Doddy teuing ka mana. Pleng, les. Ngaleungit lir diteureuy belegbegna peuting.
"Mending ka Kang Salman, kitu?" haté ngagerentes. Sabenerna mah Kang Salman téh kasép, ngan gayana jadul, teu gaul. Tara leupas ti kopéah, kos bapa-bapa. Hantem dipikiran. Tungtungna mah gilig, isukan rék nyampeurkeun Kang Salman. Rék daék dikawin.
"Néng, ieu aya uleman! Minggu payun Salman badé nikah sareng Fatimah!" Mamah ngetrokan panto kamer. Gebeg. Testpack anu aya dua gurat beureuman, ragrag.

#Fikmin "NYAAH KA PAMAJIKAN'

Uhé rék jalan-jalan jeung Onah, pamajikanana. Karék gé jrut ka buruan, panggih jeung Ustadz Ohim anu kabeneran ngaliwat.
"Rék ka mana, Hé?" Ustadz Ohim nanya.
"Badé jalan-jalan ka emol, Pa Ustadz!"
"Ké, ari énté nyaah teu ka pamajikan?" Ustadz Ohim rada babalieuran sabab Onah maké lékmong jeung calana léjing.
"Oh, pasti atuh! Abdi nyaah pisan ka Onah yang tercintah...!"
"Lamun imah énté kahuruan jeung pamajikan énté aya di jerona, rék kumaha?" Ustadz Ohim nanya deui.
"Tangtos abdi badé satékah polah nulunganana, demi cinta!" ngarérét ka Onah, ngiceupan.
"Lamun pamajikan énté ngalakukeun hal anu bisa ngagebruskeun manéhanana kana naraka bari énté ogé milu kabedol ka jerona, rék kumaha?"
"Maksadna kumaha, Pa Ustadz?" Uhé ngahuleng.
"Éta...!" Ustadz Ohim nunjuk Onah.
Uhé ngalieuk ka pamajikanana. Ngahuleng deui. Ngoréjat. Buru-buru ngarawél sepré tina sampayan, dirungkupkeun ka Onah. Regeyeng, dipangku. Satengah lumpat dibawa asup deui ka jero imah. Onah teterejelan.

#Fikmin "HAWA NAFSU"

"Nafsu téh lir ibarat orok!" Ustadz Ohim muka wangkongan.
"Oh, muhun...maksadna kumaha?" Uhé gagaro bujur. Pelepes, hitut.
"Euh, Énté mah! Ongkoh muhun, tapi nanya. Matak déngékeun heula! Jeung bau medut deuih, ah!" Ustadz Ohim nutupan irungna ku sorban.
"Héhéhé...punten, kalepasan!" Uhé ngélémés.
"Orok mah pan karesepna ngempéng..." geus calangap, rék nuluykeun.
"Abdi ogé resep!" Uhé némpas.
"Cicing heula!" Ustadz Ohim ngagebés, keuheul.
Uhé murungkut.
"Lamun orok nu keur ngempéng teu disapih, mangka nepi ka gedé ogé bakal tuluy ngempéng!"
Uhé unggut-unggutan.
"Kitu deui hawa nafsu. Lamun teu disengker, nepi ka aki-aki ogé hantem wé maceuh! Mangka kadé hirup ulah rék ngagugu hawa nafsu, sabab saenya-enyana ari nafsu éta hina jeung ngahinakeun!"
Uhé unggut-unggutan.
"Kaharti teu, Uhé?" Ustadz Ohim nepak nu unggut-unggutan.
"Saha nu maot?" Uhé ngoréjat sabari nyusut nu ngadarahday tina juru biwirna.

#Fikmin "WC UMUM"

"Kang, upami tempat kahampangan di palih mana, nya?" Ustadz Ohim nanya ka calo.
"Oh, wc umum? Tuh, di palih ditu, Pa Ustadz!" calo nunjuk ka juru terminal.
Gura-giru Ustadz Ohim nuju ka tempat anu dituduhkeun ku calo.

Nepi ka wc umum, Ustadz Ohim bingung. Tempat kiih lalaki mah geuning kudu sabari nangtung. Kapaksa ditahan sabari moyongkod, milu ngantri di kamar mandi anu kabeneran aya jelemaan.

Rérés kahampangan, karasa ngemplong. Di panto kaluar, manéhna dipegat ku nu jaga.
"Punten, kahampangan kedah naur dua rébu!" ceuk nu jaga.
Ustadz Ohim kalah ngahuhuleng, cipanonna ngeyembeng.
"Upami teu gaduh artos mah, wios teu kedah naur, Pa Ustadz!" nu jaga karunyaeun.
"Sanés kitu, kuring mah asa sararedih! Asup ka wc umum anu sakieu rujitna ogé kudu mayar, komo atuh mun hayang asup ka surga anu kacida éndahna! Amal kuring asa jajauheun kana mahi pikeun mayarna!" Segruk, ceurik.
Nu jaga wc umum gagaro, teu ngarti.

#Fikmin "NGAIT ATI DI CIMINDI"

Fiksi * Ngait Ati Di Cimindi *

Rada wegah dibéré pancén kudu ka Pangandaran téh. Teu parurun nguruskeun pagawéan ari haté keur teu genah mah. "Wayahna, saheulaanan! Mun si Adé geus balik ti Cirebon, kajeun rék nitah manéhna ngagantikeun Énté! Itung-itung sakalian ngababangbrangkeun wé, méh teu inget waé ka si Néni!" Husén, dunungan sakaligus babaturan ngeukeuhan. Apaleun pisan lalakon kuring keur kanyenyerian ditinggalkeun kawin ku kabogoh.

Cék in di Hotél Malabar, hareupeun basisir pisan. Tibang kaluar sakeudeung, ngadon ngopi di Bamboo Café. Tuluy langsung ngaringkeb, teu kaluar-luar deui.
Isuk-isuk nuluykeun lalampahan. Mapay-mapay jalan Pangandaran-Cijulang anu aspalna geus teu katempo. Logak sagedé-gedé pamandian munding. Ti Parigi méngkol ka katuhu, nyokot jalan ka Cigugur. Bras ka Cimindi, mengkol ka kénca.

"Assalamu 'alaikum...!" uluk salam. "Wa 'alaikum salaam...! Aéh, Pa Umar! Tos diantos-antos pisan. Saur Pa Husén aya order énggal?" Pribumi daréhdéh. Pa Adé, supplier baréto, karék dilongok deui.
"Muhun, Pa! Numawi abdi dipasihan pancén ka dieu ogé!" cekéng.
Torojol awéwé nanggeuy baki, mawa kopi jeung kadaharan.
"Mangga, dileueut!" imut, katempo pipina kempot lir liang undur-undur. Kuring molohok, kasima. Jadi inget ka Preity Zinta, teu dipiceun sasieureun. "Nepangkeun, Pa! Rayi abdi nu bungsu, nembé lulus ti Unpad," Pa Adé ngagebah.
"Aéh, muhun," kaéraan. Ngasongkeun leungeun. "Désy...!" sorana handaruan éh halimpu. Ter, awak dadak sakala asa kasetrum.
Kring. "Pagéto Énté balik wé! Si Adé geus datang, isukan rék dititah ka dinya," sora Husén dina telepon. "Kajeun, teu kudu di titah kadieu! Ana moal balik-balik, betah ayeuna mah!" Klik, hénpon dipareuman. Rét ka Dési. Imut deui. Jeblag.

Fikmin "SANTRI KEDUL"

"Bud, hayu ngaji!" Odon ngageubig-geubig.
"Sangeuk, ah! Gembok wé pantona ti luar!" cekéng. Angger ngaréngkol.
"Euh, manéh mah!" Rék nyintreuk ceuli. Ku kuring dikeupiskeun.
Odon nyengir, tuluy ngaléos. Cetrék, panto digembok.

"Mang, ngaraji! Ngaji!" kadéngé Ro'is ngagedoran unggal panto. Palebah kobong kuring mah diliwat. Aya gembok ngagantél, disangkana euweuh sasaha di jero. Aman. Samping sarung diharudumkeun. Ker, kérék.

Asa dina pangimpian, aya nu najongan kana palebah cangkéng. Teu ditolih, bakating ku tunduh. Tapi nu najongan téh teu daékeun eureun, kalah mingkin tarik. Nyel, ambek. "Ari ilaing ngan ngaganggu waé, Sardon...!" Ngoréjat, peureup geus dibuleudkeun. Bréh. Gebeg. Budak hideung molototan, matana burahay beureum. Rey, bulu punduk tingsariak. Gajleng muru panto. Digebrug-gebrug. Pageuh.

#Fikmin "NGANJANG"

Langit angkeub, guludug pating témbalan. Tapi teu matak pugag karep rék nganjang ka manéhna, si madu. Jas hujan ditilepan, dibeungkeut dina jok tukang. Motor digerung-gerung. Jius, indit.

Motor anyar ganti oli, karasa hampang. Apeng-apengan. Kucat-kécot di nu macét. Teu kaop aya angkot ngahalangan, klakson ditabeuh sabari popolotot. Cicurug, Caringin, Ciawi geus kaliwatan.

Nepi ka Bogor, jarum bénsin katempo geus nepi wates beureum, ampir antel kana E. Nyimpang ka pom. "Pul téng!" cekéng. Gumasép, rumasa maké motor gedé. "Dimulai dari nol ya, Pak!" nu jaga pom imut. Unggeuk. "Seratus dua puluh ribu, Pak! Kalo mau isi angin di sebelah sana!" Nunjuk kana tempat komprésor. "Kalo mau buang angin di mana?" nyengir. Leungeun upuy-apay kana kantong tukang. Gebeg. Inget dompét tinggaleun, dina calana nu hiji deui.

#Fikmin "TEU JADI"

Keur anteng ngadaweung di tepas, ngopi sabari ngararasakeun ni'matna udud. Tatangga hareupeun, kaluar ti imahna. Randa méncrang. Maké calana pondok, ka luhurna lékmong. Ngadon senam. Mimitina mah teu pati dipaliré, éra ku kopéah. Tapi barang manéhna dodongkoan, teu kahaja katempo aya nu tinggulantung sagedé mélon. Rey. "Astaghfirullah...!" Ngusap beungeut. Ramo-ramo rada dipéléngékeun, ngintip saeutik. Buru-buru istighfar deui. "Wah, di jero ogé aya nu kitu mah," ngomong sorangan. Jung, nangtung. Rada moyongkod. Aya nu nulak, calana karasa nyeregan.

Sup, ka imah. Cetrék, pantona dikonci. "Mah, Mamaaah...!" ngageroan pamajikan. "Ieu, di pawon!" Pamajikan nyelengkeung. Muru ka dapur. Sirah langleng. Calana mingkin sereg, leumpang mingkin moyongkod. Bréh, pamajikan keur gégéroh. Can mandi-mandi acan. Buukna dibeungkeut ku karét geulang, maké daster belél anu geus tilu poé can ganti. Nu asalna nulak téh ngadadak ngulapés. Calana ngalogoran.

LALAKON KHOLIFAH UMAR JEUNG RAHAYAT LEUTIK

Umar bin Khottob nyaéta saurang pamingpin tuladan, anu apal pisan kapentingan rahayatna. Padahal, anjeunna nyalira hirup dina kaayaan basajan pisan.

Dina hiji wengi, sakumaha biasana Kholifah Umar bin Khottob sok mindeng nguriling "blusukan", nyumpingan rahayatna kalayan rerencepan. Anjeunna mendakan hiji saung leutik anu ti jerona kadéngé sora barudak keur careurik.

Anjeunna nyaketan sarta nengetan kaayaan di jero saung. Tétéla di jero saung éta katingali aya saurang awéwé anu keur olah, sarta diriung ku budak-budakna anu meujeuhna bilatung dulang.

"Dagoan, sakeudeung deui ogé asak!" Éta awéwé hantem ngalelemu budakna, tuluy-tuluyan ngomong yén kaolahan sakeudeung deui asak. Kholifah Umar ngaraos mangkeselkeun, sabab anu diolahkeun ku éta awéwé teu acan asak waé.

Pamustunganana, Kholifah Umar mendakan éta awéwé,
"Naha budak anjeun teu daékeun répéh waé?" taros Kholifah umar.
"Maranéhna lapareun pisan," jawab éta awéwé.
"Naha teu buburu dibikeun éta kadaharan anu keur diolahkeun?" Kholifah Umar naros deui.
"Kuring teu boga dahareun. Éta panci eusina saukur batu, ngan pikeun ngarépéhkeun maranéhanana supaya nyarangka yén éta panci eusina dahareun. Ku ayana kitu, maranehanana répéh sabab carapéeun, tuluy kasarean," jawab éta awéwé.

Haté  Kholifah Umar bin Khottob asa digerihan ngadangu waleran éta awéwé.
Saterusna Kholifah naros deui, "Naha anjeun sok migawé kitu unggal poé?"
"Enya, kuring geus teu boga kulawarga atawa salaki pikeun panyalindungan," jawab éta awéwé. Kholifah ngaraos jantungna lir anu dicentok, haténa mingkin asa digerihan ku hinis.

"Naha anjeun teu ménta pitulung ka kholifah supaya mantuan ku duit baitul mal?" Kholifah naros deui.
"Manéhna geus dzholim ka kuring!" Éta awéwé semu ambek.
"Dzholim...?" Kholifah ngagerendeng, ngarasa hanjelu.
"Enya, kuring kuciwa pisan kana pamaréntahanana! Sakuduna manéhna nempo kaayaan rahayatna, saha nu nyaho loba jalma anu sanasib kawas kuring!" ceuk éta awéwé deui.
Kholifah Umar bin Khottob tuluy ngadeg sabari nyarios, "Dagoan, engké kuring rék buru-buru balik deui ka dieu!"

Dina peuting anu hawana mingkin nyelecep, Kholifah gura-giru ka baitul mal di Madinah. Anjeunna manggul sakarung gedé gandrung dina taktakna, diréncangan ku Ibnu Abbas. Sohabat Ibnu Abbas nyandak minyak samin pikeun olah.
Lalampahan antara Madinah ka imah éta awéwé, kawilang jauh. Dugi ka salira Kholifah Umar luut-léét késang. Ningali kaayaan kitu, Ibnu Abbas nawiskeun pikeun ngagentos Kholifah Umar manggul karung anu dicandakna éta, tapi Kholifah Umar nampik sarta nyarios, "Kuring moal ngantep anjeun nyokot kasalahan-kasalahan kuring jaga di akhérat. Kajeun kuring nu manggul karung gedé ieu, sabab kuring rumasa salah kana naon anu karandapan ku éta awéwé sarta budak-budakna."

Saatos Kholifah sarta Ibnu Abbas dugi ka saung éta awéwé. Sakarung gandrung sarta minyak samin téh dibikeun. Geus teu bisa kacaturkeun deui kumaha bungaheunana éta awéwé. Salajengna Kholifah Umar mapadonan, supaya éta awéwé mendakan Kholifah dina poé isukna pikeun ngadaptarkeun dirina sarta budak-budakna di Baitul Mal.

Poé isukna, éta awéwé sarta budak-budakna indit pikeun mendakan kholifah. Kacida ngajenghokna éta awéwé mireungeuh yén lalaki anu geus nulungan manéhna tadi peuting téh, taya lian kholifahna sorangan, Kholifah Umar bin Khottob.

Buru-buru éta awéwé ménta dihampura kana kasalahanana, nu geus nyangka kholifah dzholim ka dirina. Tapi kholifah Umar keukeuh, ngangken yén dirina anu lepat.

#Fikmin "ANU NGUDAG"

"Préén! Prééén...!" Mang Acéng hantem mencétan klakson. Mobil anu hareupeun, eureun teu méré lampu sén heula jaba rada nengah. Tapi supirna angger haré-haré. Kapaksa mundur saeutik, dipéngkolkeun ka katuhu. "Sing eucreug mawa mobil téh atuh, nyét!" Mang Acéng sesengor pas meneran mobil ngaréndéng. "Hus! Tong kitu, Mang!" ngélingan. "Keuheul atuda, A!" Keukeuh ambek. Méméh ngagas, manéhna ngacungkeun peureup heula.

Teu disangka-sangka, mobil téh ngudag. Mang Acéng kaciri rada reuwaseun, mobil dibalapkeun.
"Kadé atuh, Mang! Saur abdi gé naon, jadi piributeun!" Nyekel jok tipepereket, sieun cilaka.
Palebah jalan anu lempeng, mobil kasiap. Dipalangkeun. Cekiiit. Mang Acéng ngerém, paromanna pias. Ngalieuk ka kuring anu keur ngusapan tarang, tidagor kana dashboard.

Tina mobil turun duaan, buukna carepak. "Kaluar, siah!" Nodongkeun péstol. Mang Acéng ngayekyek, kuring ngeleper. Anu saurang ngagedoran kaca mobil palebah Mang Acéng. "Dooor!" Péstol dibekaskeun ka luhur, geus keseleun meureun kaca teu dibuka waé. Kaambeu bau hangseur, calana Mang Acéng katempo baseuh. Aya nu ngucur kana jok. Anu di luar gegedor deui. "Buka wé, Mang!" Cekéng. Rada mandeg-mayong Mang Acéng mukakeun kaca mobil, beungeutna mingkin pias. "Pu...punten wé, Pa...!" Mang Acéng acong-acongan ménta dihampura. "Sayah mah ngudag téh rék ménta seuneu! Ti tadi rék nyeungeut roko euweuh panékérna!" Lalaki nu nyekel péstol ngaluarkeun bungkus roko tina kantong jékétna.

#Fikmin "NGANJANG"

Kadéngé sora motor asup ka buruan. "Itu Apa tos sumping!" Néng Amél muru lawang panto. "Apa, ieu aya Aa téa!" Semu jigrah. Dug. Jajantung ratug. Ngimpleng-ngimpleng piomongeun. Sanajan gedé wawanén ogé, rumasa kana ngomong mah teu pati capétang.

"Assalamu 'alaikum...!" Sepuh nganggo kopéah haji imut, pinuh ku komara. "Wa 'alaikum salam...!" Buru-buru dicium leungeunna. Gék, diuk deui. Rada élékésékéng, teu cara tadi.
"Tos lami?" Teu leupas ti imut. "Eu, némbé sapuluh menitan," neger-neger manéh. "Sok atuh sabari dileueut saaya-aya, kieu geuning di kampung mah!" Ngasong-ngasong anu ngabarak dina méja. Nyokot manggah sakeureut. Dihuapkeun, kapelag. Eueuleugeugan. Rey, beungeut bareureum. Pimitohaeun api-api teu nempo, tapi kaciri nahan piseurieun. Leguk, nginum. "Abdi dongkap seja nyanggakeun silaturrahmi. Salangkungna, badé nyuhunkeun widi wiréh abdi miharep ka tuang putra...!" Tungtungna mah ngagorolang, kabawa teger ku kasoméahan pribumi. "Nya ari sepuh mah mung tiasa ngadu'akeun, teu langkung jinis pada jinis nu badé ngalakonanana!" Neuteup, bangun hayang neuleuman eusi haté kuring. "Alhamdulillah...!" Karasa ngemplong. Ngong, sora adzan Ashar. "Hayu urang ka masjid sasarengan!" Cengkat. Kuring ngiclik nuturkeun. Sapapanjang jalan ngawangkong, asa jeung kolot sorangan.

#Fikmin "NU NYASAB"

"Néng, méngkolna ti anu aya plang Gunung Menyan nya?" Sora si Aa kasaeur gandéngna patalimarga. "Sanés, Aa! Lempeng deui teras!" Pepeta, poho dina telepon mah moal gé katempo.
Lengo deui-lengo deui, nyeri beuheung sosonggéteun. Kuduna mah sapuluh menit gé geus nepi. Langit angkeub, pihujaneun geus ngagayot. Melang.
Kring. "Néng, geuning lempeng mah kalah ka Leuwi Liang?" Si Aa nelpon deui. "Euleuh, ari tadi pan saurna tos di péngkolan Gunung Menyan?" Cekéng, héran. "Tadi mah di Cémplang, pan aya plang geuning!" Beresin, kakebulan tayohna mah. "Oh, panginten téh tos lebet ka jalan palih dieu? Mulih deui ka Cémplang atuh, teras méngkol ka katuhu! Taroskeun wé Pa H. Ma'mun, kapala SMK!" Rék tutunjuk deui. Teu jadi, kaburu inget.
Hujan ngagebrét, guludug dor-dar. Kurunyung si Aa dina motor. Jibrug. Buru-buru dibagéakeun. "Hapunten Néng, Aa!" Ngasongkeun anduk. "Ah, keur nembéan téh kalah ngalejokeun Néng mah! Janten wéh Aa kahujanan!" Ngadelék tapi sabari seuri. Lucu. Matak kagugu, sagala rupa téh teu weléh dibarung ku heureuy.

#Fikmin "CINTA JURU TILU"

"Kumaha, Néng?" neuteup pinuh ku pangharepan.
"Néng bingung, Aa!" ngeluk.
"Naon anu kedah dijantenkeun bingung? Kantun balaka wé, keresa atanapi henteu?" keukeuh.
"Néng alim ngaraheutan haté Linda, sobat dalit Néng!" damisna semu bareubeu.
Ngarasa aya lolongkrang, terus dicehcer, "Aa tos teu aya hubungan nanaon sareng Linda, anjeunna anu ngantunkeun Aa, kabéngbat ku 'nu sanés!" angger neuteup, hayang neuleuman eusi haténa.
"Tapi Linda masih ngaharepkeun Aa!" ngomé-ngomé tungtung tiungna. "Upami Enéng nampi Aa, Enéng mung ngaraheutan hiji haté! Namung, upami Enéng nampik Aa, dua haté anu raheutna!" tandes, geus kabaca. "Naha dua haté? Saha?" masih kénéh api-api.
"Haté Aa sareng haté Enéng! Aa yakin, Enéng ogé gaduh rasa anu sami. Upami Enéng ngaraheutan haté Aa, éta sami hartosna Enéng ngaraheutan haté nyalira!" meulit, skak stér.
"Eu...muhun! Eu...!" samar polah.
Karasa ngemplong, kabagjaan dina cangkingan.

#Fikmin "ASIH INDUNG"

"Hawatos Kang Acép, Ma!" Euis ngageubig-geubig leungeun indungna. "Nyeri kénéh haté ema ku lanceuk manéh téh," mugen. "Kang Acép sasambat waé ka Ema, nyuhunkeun dihapunten, rumaos dosa saurna..." keukeuh. Ma Ijah ngahuhuleng, cipanonna ngeyembeng. Ras inget, waktu dua bulan ka tukang ditundung ku Acép, anakna nu cikal. Teu pira, pédah teu kahaja aya piring nu peupeus waktu keur dikumbahan ku manéhna. Minantuna nyarékan, ngadoni ka Acép majar manéhna numpang téh ngan saukur ngarugikeun wungkul.

"Hapunten abdi, Ma!" sora Acép pegat-pegat, méh-méhan teu kadéngé. Cipanonna murubut. "Dihampura ku ema, Kasép!" Ma Ijah ngusapan buuk Acép. "Laa Ilaaha illallah...!" Cekleuk, kulapés. Nyawa Acép ninggalkeun ragana nu kari tulang dibungkus kulit.

#Fikmin "BUDAK JALANAN"

Motor nyemprung meulah nyelecepna angin peuting dayeuh Bogor. Eureun heula di parapatan Warung Jambu. Kapegat lampu mérah. Kabiasaan goréng, kusiwel ngaluarkeun udud. Diseungeut. "Bagi duitnya dong, Om!" Budak awéwé umuran lima taun noél. Kuring ngacungkeun leungeun katuhu, keur kagok. Budak taralak-tirilik namprak ka saban jalma. Teu téga. Rumpu-rampa, ngodok pésak. Budak digupayan. Song duit salambar, lima rébu. Budak jigrah, ngaléos teu nuhun-nuhun acan. Ngahuleng sawatara jongjongan. Kaburu kagebah ku sora klakson jeung gurang-gerungna kenalpot, lampu geus robah kana héjo. Ngoper gigi, motor maju deui.

Pikiran masih kénéh inget ka budak tadi. Ras ka si bungsu anu umurna moal jauh béda. Teu karasa, cipanon ngeclak. Néangan tempat muter arah, ngadon balik deui. Budak keur diuk dina trotoar. "Ikut sama Om, yuk!" Cekéng. Digabrug, diceungceurikan. "Woy! Ngapain lu ganggu anak gua!" Aya nu nepak taktak. Dilieuk. Lalaki jangkung badag, leungeunna anu sagedé kohkol pos ronda pinuh ku tato. Jung, nangtung. Hayang ngalayanan. Tapi katempo aya dua baturna nyampeurkeun ti peuntaseun jalan, dina leungeunna gugurilapan péso balati. Wawanén ngadadak murengked. Kapaksa naék deui kana motor. Jius, indit. "Hampura anaking...!" Batin jumerit.

#Fikmin "TA'ARUF"

Tepang di awang-awang. Taya imut nu matak ngirut, taya rindat nu matak tibelat, éstu ngan cumarita tanpa sora. Tapi teu nyana, rasa ujug-ujug pataréma. Aya geter-geter nu teu biasa. Aya trésna nu mancawura.

"Tah, ieu buktosna abdi mah, Aa! Bilih Aa badé mundur, teu sawios-wios," pokna, basa harita ka imahna. "Aa dongkap ka dieu sanés pédah kapélét ku potrét, tapi seja masihan buktos, sanés mung sakadar carios. Aa milari istri sholéhah, kanggo nyarengan Aa naratas jalan harepan pikahareupeun. Clik putih clak hérang, niat laki-rabi, geusan murih ridlo Ilahi," cekéng, tandes. Geus kasawang ti anggalna, foto profil mah pasti éditan. Teu reuwas. "Aa moal hanjakal, kitu?" semu cangcaya. "Aa tos nyarios, ta'aruf ieu tos teu mangaruhan paniatan Aa! Pameget sajati pantrang ingkar jangji!" neuteup wanoja umur 37 taun, anu kacirina lir karék 20 taunan.

#Fikmin "NGAJADINA HIJI PASINI"

Wiati lénglang, mayungan saléngkah-saléngkahna lalampahan mipir-mipir gawir kagimir. Sumirat srangéngé nyaangan patamanan haté. Kembang-kembang harepan mangkak, mangpirang-pirang wanda, mangpirang-pirang warna, ngadalingding ginding katebak hiliwirna asih. Ngalayang ngawang-ngawang nyandang kahayang, seja meungkeut rundayan kahéman ku tali jatukrami. Cadu jalir, hamo leuir.

"Aa dongkap masrahkeun laci-laci rasa anu kebek ku katrésna, pamugi katampi kalayan kaweningan ati!" neuteup anteb. "Bagéa, Aa! Ka mana heula atuh bet nembé sumping? Naha teu hawatos ka abdi anu ngantos-ngantos tug dugi ka wates waktos?" cisoca bagja ngeclak tina nétrana. "Tos diguratkeun ku takdir urang kedah ngalalakon heula, Geulis! Sok sanaos elat, mugia mapat dunya akhérat!" Ngarangkul pageuh pinuh ku kadeudeuh.

#Fikmin "NU MATURAN SARÉ"

"Aa nyaah ka Enéng!" nyium tarangna. "Sami Néng ogé, Aa!" ngarangkul, nyusup kana dada. Pangantén anyar. Mamayu. Sapeupeuting papuket, meunang sababaraha rintakan. "Bobo, yu!" cekéng, sanggeus rondeu panungtungan. "Hoyong ditangkeup, tiyiiis!" pokna, ogo. Saré patangkeup-tangkeup.

Jam tilu, lilir. Asa aya nu rarengkeng dina palangkakan. Euh, ngimpi. Ungas-ingus. Guguling anu unggal peuting ditatangkeup kaambeu bau hanyir. Nyah, beunta. Melong anu ditangkeup. Awéwé. Nyéréngéh, biwirna beureum. Gigisik. Gebeg. Katempo sidik buukna cawigwig, panon beureum, getih ngaley tina biwirna. "Jur...juuur...!" ngagoak satakerna tapi teu nyoara. Les.

#Fikmin "PAREBUT KABOGOH"

"Awas siah mun kumawani ngadeukeutan deui si Dési!" Junéd
hahaok. "Kumaha déwék wé! Mémangna manéh naonana?" Engkos
teu éléh poporongos.
"Déwék kabogohna!" Junéd nepak dada, jegoh batuk.
"Komo déwék mah calon salakina!" Engkos ngajebian.
Serenteng. Jekok, Junéd nonjok cukang irung Engkos.
Ngabangkieung. Getih ngaley tina liang irungna.
"Hahaha...!" Junéd ngagakgak.
Séak, Engkos najong beuteung Junéd nu keur seuri lelenggakan.
"Hek...!" Junéd nyerengid. Borolo, tina sungutna utah génjér.
Tungtungna mah garalungan. Silih peupeuh, silih dengkék.
Calana ludag-ladig, baju sararoék. Eureun-eureun sanggeus
duanana carapéeun, ngalalempréh sisi jalan.
Keur kitu, lar aya motor Ninja ngaliwat. Kenalpotna
gegerungan. Nincak cileungcang nu nguyumbang, nepi ka
muncrat kana beungeut maranéhanana. Ambek. Tapi geus teu
walakaya, béakeun tanaga. Tibang wasa marelong Dési nu
nangkod diboncéng ku Frédi.

#Fikmin "BAGJA"

Dinner. Aya ku éndah, saméja duaan dicaangan cahya lilin. Romantis. Neuteup anu diuk hareupeun. Kasép, irung mancung. Dina gado, pipi, jeung luhureun biwirna mimiti renung bulu-bulu, mawa sieup. Macho. Keur anyar wawuh mah sugan téh turunan Arab, sihoréng Sunda pituin. "Kapungkur nuju kakandungan, mamah nyiram hoyong daging onta panginten," pokna sabari ngagakgak, basa harita ditanyakeun. Geus jadi kabiasaanana mun ditanya téh, ngajawabna sok direumbeuy ku heureuy.

Mimiti wawuh, harita kuring anyar pisan katipu ku lalaki. Ngaku-ngaku duda, sihoréng geus boga pamajikan dua. Matak waktu manéhna ngajak wawanohan téh asa cangcaya, sok komo bari kasép, tangtuna moal béda kangaranan lalaki mah. Manéhna keukeuh, langsung nepungan kolot kuring. Kuring diajak ka imahna. Tapi kacangacaya keukeuh aya, atuda umurna ogé leuwih ngora tujuh taun batan kuring. Kuring 37, manéhna karék 30 taun. "Sanaos Néng tos aya umur, Aa tetep cinta! Daripada ka nu tos teu aya umur, hiiiy sieun!" seuri sabari keukeureuceuman, ngagoda.

"Kunaon ngalamun, Ayang?" nu hareupeun ngagebah. "Néng bagja dipihukum ku Aa!" imut. "Aa ogé bagja, kacinta Aa hamo aya sudana!" nyawél gado. "Iyééy, cunihin!" ngajanggilek. "Wios atuh, da ka bojona ieuh!" ngeukeuwuk leungeun, pinuh ku rasa asih. Bagja. Rarabi geus 30 taun, répéh-rapih, geugeut kawas pangantén anyar.

#Fikmin "SONO"

Geus sabulan akun Facebook Kang Déndi ngaleungit. Anu biasana unggal poé statusna murudul, anu pikaseurieun, anu lebay, kadang-kadang pikasebeleun. Ayeuna mah suwung. Tadina mah sugan téh kuring diblokir, hantem dipaluruh akunna teu kapanggih. Sihoréng ditanyakeun ka babaturan ogé sarua, akunna leungit, tutup akun.

Anteng ngalamun di tepas imah. Hapé ngagogolér, geus teu parurun mukaan Facebook. Leungiteun. Hanjakal teu pernah nanyakeun nomer hapéna. "Kang Déndi, Néng sono...!" ngagerendeng sorangan, sasambat. Teu karasa aya anu ngeclak ti juru panon. Ku kitu téa mah, salah kuring sorangan. Rumasa. Waktu chatting panungtungan, kuring ngambek, timburuan kaleuleuwihi pédah dina statusna sok loba nu mairan, awéwé wungkul bari jeung garumeulis. Kang Déndi ngajelaskeun yén euweuh nanaon jeung maranéhna, kuring keukeuh teu percaya. Kuring megatkeun hubungan, rencana kopdar dibolaykeun.

"Assalamu 'alaikum...!" Aya anu uluk salam. "Emana nuju teu aya, Mang!" cekéng. Teu dilieuk-lieuk acan. Paling ogé tukang kiridit langganan Ema. "Sanés badé ka Ema abdi mah! Enéngna, nyondong?" pokna. Panasaran ngalieuk. Katempo aya lalaki kasép, kumisna nyiripit rapih, maké iket makuta wangsa. Asa wawuh. Gebeg. "Kang Déndi...?" satengah teu percaya.

#Fikmin "PLAYBOY APES"

"Kang...!" Siti nyenyekel leungeun. "Hampura, cinta urang cukup wé nepi ka dieu!" Cekéng. Ngaleupaskeun cekelan leungeunna. "Tapi, Kang...!" Teu kebat, kaburu ditinggalkeun ngaléos. Teu dilieuk-lieuk deui. Kadéngé sorana inghak-inghakan. Teu melang.

Motor ngajius nuju kota Cianjur. Dina panon geus kokolébatan rupa Dési. Irung mancung, beungeut ngadaun seureuh, kulit héjo carulang, pangawakan kawas gitar Sepanyol. Pokona mah sesuatu, Syahrini ogé euweuh nanaonna mun dibandingkeun jeung Dési mah.

Reg. Motor diparkirkeun di hareupeun imahna. Dangdak-déngdék ngeunteung kana sepion, ngomékeun buuk anu awut-awutan. Karék gé rék jrut turun, kaburu aya anu kaluar ti imah. Dési digéndéng ku lalaki. Deg. Jantung asa aya nu nyentok. "Dés...!" kuring gugupay. Teu dilieuk-lieuk acan. Duanana naék kana Honda Jazz kaluaran anyar. Jius, indit. Kekebul tina ban mobil, rabeng kana beungeut.

#Fikmin "NGABOHONG"

"Kamari Kang Maman ngomong, cenah mah teu paruguh hirup nyorangan téh! Hayang balikan deui, tapi éra!" cekéng, basa panggih jeung Ceu Mimin di buruan imahna. "Nu leres, Kang? Sabenerna mah Mimin ogé sarua teu paruguh! Ngan, ari Kang Mamanna teu ka dieu mah, asa ku piraku awéwé nu nyanyampeurkeun!" Ceu Mimin paromanna marahmay, katempo aya gurat harepan dina cahya panonna.

Di warung kopi. "Ceu Mimin kamari curhat ka uing! Cenah, mun Kang Maman teu ngaragrakeun talak mah, usum hujan kieu téh aya nu ngeukeupan meureun, moal katirisan! Kacirina mah masih ngaharepkeun balikan deui jeung Akang!" nguyup cikopi, panon mélétét hayang nyaho réaksina. "Ah, nu bener?" Kang Maman curinghak. "Ciuus! Malahan mah talatah, Kang Maman titah ka imahna! Meungpeung can béak iddah cenah!" ngabohong. "Heueuh ah! Engké pan malem Juma'ah, sugan wé bisa langsung naék kos BBM! Nuhun inpona, Kang!" nyengir. Menerkeun calanana anu ngadadak jiga rada sereg. "Sip, lah!" kuring ngacungkeun jempol. "Ceu, itung kabéh! Sakalian tah jeung kopi Kang Abud, béré ududna wéh sabungkus! Pulanganana mah bikeun wé ka Kang Abud kabéh!" ngasongkeun duit saratus rébu salambar. Tuluy indit sabari héhéotan.

Poé Juma'ah isuk-isuk. Kang Maman katempo keur ngopi di tepas imahna sabari éélégan jeung Ceu Mimin, buukna bararucis. Kuring tibang bisa mésem. Sugema.

#Fikmin "KASENGSREM"

Diabringkeun ku kadang warga. Ragem maca sholawat. Leumpang ngagandeuang, gagah maké jas meunang nyéwa. Réngsé sérén-sumérén, dituluykeun kana akad nikah. Ngaréndéng pagégéyé narima pangwilujeng ti sémah ondangan. Aya nu nyebut ngiring bingah, aya nu nyebut ngiring raos. Popoyongkodan api-api ajrih, padahal nyumputkeun nu nulak di jero calana. Sababaraha kali diomékeun, calana karasana ngan sereg waé. Capé sasalaman nepi ka sasanggaleun.

"Aa, gugah...!" karasa awak aya nu ngageubig-geubig. Nyah, beunta. Gigisik. Rucang-riceng. Katempo nu tadi babarengan dina impian awakna dibulen anduk wungkul, buukna baseuh. Koréjat. Noong ka jero simbut. Gebeg. "Naha Aa aya di dieu sareng Enéng?" gagaro sirah. "Pan kamari siang urang tos nikah!" imut, pipina bareubeu. "Na enya?" nginget-nginget. "Iyééy, ari Aa! Énggalan ka jamban, urang berjamaah netepan Subuh! Engkin tos netepan, raosan deui wé supados yakin sanés ngimpén!" nyikikik, nutupan biwirna. Ngajewang anduk, ngagidig ka kamar mandi sabari tetep ngahuhuleng.

#Fikmin "JODO SÉREP"

"Tulungan, Cép! Lamun hajat dibolaykeun téh,
mana teuing wirangna! Sok usaha mah engké
dimodalan, imah dipangnyieunkeun! Hampura,
rumasa Bapa salah!" pokna, panonna carinakdak.
"Panginten ieu téh jalan pijodoeun urang, tos ditakdirkeun
cinta urang kedah ngahiji, Kang!" Néni neuteup, ngeukeuweuk
leungeun. Imutna masih nu baréto, mantak muragkeun
jajantung.

Rumasa, dina haté masih beurat rasa bogoh ka manéhna.
Harita, tali asih kapaksa kudu pegat, kuring ditampik
sapajodogan ku bapana. Majar Néni geus dijodokeun ka Jodi,
pengusaha urang Jakarta. Isukan téh kuduna mah poéan
kawinna, ondangan geus disebarkeun, hajat kari der. Tapi
Jodi kaburu dicerek ku pulisi, sihoréng manéhna téh gegedug
sindikat curanmor.

Ngarénghap, narik napas jero, "Hapunten, rupina mah abdi
teu tiasa!" sora kuring ngageter. Karasa haté ngemplong,
geus bisa nyekel jangji ka Siti.

#Fikmin "MODUS"

"Wilujeng leleson, Mbéb! Tong hilap ngadu'a
heulal! Nice dream!" mungkas wangkongan dina
BBM jeung manéhna. Ngatur setélan alarem, hapé
dicecekel supaya karasa dimana-mana engké sada.
Reup, peureum.

Jam tilu, kahudangkeun ku anu gugurubugan dina leungeun.
Sora nada alarem matak geunjleung. Sok sanajan wegah-
wegah ogé, maksakeun beunta. Rucang-riceng. Ngetik,
"Gugah, Mbé! Hayu urang netepan tahajud!" BBM
dikirimkeun, diémbohan ku PING!!! sababaraha kali. Ker,
kérék deui. Nyegrék.

#Fikmin "KANYAHOAN"

"Alkalamu, utawi ngaran kalam. Iku huwa, utawi
iya kalam...!" Kadéngé sora santri leutik keur
sarorogan di madrasah. Jaéd, anu asalna pura-
pura muriang waktu dititah ngaji, cengkat.
Keteyep, kuliwed ka tukangeun kobong. Gajleng ngaluncatan
pager. Leumpang rusuh mapay-mapay galengan sawah.

"Tos lami, Nyi?" haruhah-haréhoh. "Teu acan, nembé ogé lima
menitan!" Nyi Hindun tungkul semu éra. "Bapa nuju ka mana,
kitu?" Jaéd nyéréngéh, culang-cileung. "Bapa mah nuju ka
balong, marab lauk!" Nyi Hindun angger tungkul. Nyasat Jaéd
susulumputan bobogohan jeung Nyi Hindun téh, atuda anakna
Kang Haji Bakar, guru ngaji anu dipikaajrih. Mantak
keueung, mun ngalamar teu katalar Alfiyah-alfiyah acan mah.
Ari Jaéd, dadamping ogé can bener.

Jaéd diuk usad-ised ngadeukeutan. Leungeunna jeujeungkalan
rék nyekelan leungeun Nyi Hindun. Teu kanyahoan, aya nu
ngahiuk ti tukangeun. "Wadaaaw!" Jaéd ngagoak, adug-
songkol sabari nyenyekelan leungeunna. Ngalieuk ka asal
datangna nu nyamber leungeun. Katempo Kang Haji Bakar
keur ngulang-ngulang iteuk.

#Fikmin "ASIH KAPEGAT PATI"

"Nempo si Enéng teu? Abud culang-cileung
ngilikan riungan murid anyar anu keur miluan
MOS. "Si Enéng anu ditiung nya? Asana tadi téh
ditéang ku kakana, cenah mah gering!" Bejo
némbalan sabari dangdak-déngdék ngeunteung kana jandéla
kelas. "Euh, gagal deui waé rék pédékaté téh, euy!" Abud
ngaléos, paromanna hanjelu.

Ti mimiti nempo, Abud geus ngarasa kataji ku murid anyar
anu ngaranna Enéng. Geulis, bararuni, lungguh. Love at the
first sight téa meureun. Tapi meni hésé panggihna, MOS ngan
miluan tilu poé, langsung pleng, les, teu asup deui.

Geus saminggu Enéng can aya asup sakola waé, Abud mingkin
guling gasahan. Jam istirahat, manéhna rék asup pisan ka
koperasi waktu nempo ketua OSIS nulis béwara dina bor
mading, panasaran maca heula eusi béwarana, "Innalillahi
wainna ilaihi roji'un, telah berpulang ke rahmatullah ENÉNG
RAHMAWATI..." teu nepi ka bérés maca, Abud geus
ngarumpuyuk leuleus.

#Fikmin "TEPUNG MUNGGARAN"

Dagdigdug lir dulag lebaran. Neuteup fotona,
"Bismillah...!" Ngaléngkah anteb pinuh ku
kayakinan, rék ngaleupaskeun mangsa lalagasan.
Tilu bulan. Mangsa nu dianti-anti, kiwari
kasungsi. Nohonan jangji seja meungkeut asih ku tali
jatukrami.

Reres dirapalan, langsung muru ka kamar pangantén.
Jantung ratug. Ngetrokan panto, "Assalamu 'alaikum...!".
"Wa 'alaikum salaam...!" semu ngageter. "Kénging Aa lebet?"
cekéng. "Mangga, Aa!" nu di jero ngajawab. Kulutrak
mukakeun panto. Katempo manéhna diuk di sisi ranjang,
nukangan. Dideukeutan, suku asa teu napak. "Ayang...!"
alon. "Kaaah?" Nu nukangan malik, tumungkul. Diteuteup.
Tanggah, belenyéh imut. Gabrug. "I love You!" ngaharéwos. "I
love You too, Aa!" Kecap cinta anu karak silih kedalkeun ti
saprak wawuh di Dumay. Silih teuteup, teuteup munggaran.
Cipanon ngeyembeng. Bagja.

#Fikmin "Kabelejog"

Obay kapeto jadi salah saurang mentri di kabinét
anu anyar diistrénan. Hiji poé, ngayakeun sidak
ka saban kantor anu aya di departeménna. Di hiji
rohangan, katempo aya lalaki keur diuk nyarandé
sabari anteng nyoo hapé, ari anu séjén mah migawé pancénna
séwang-séwangan. Obay nyampeurkeun. Nanya, "Saha ngaran
manéh?" "Asép, Pa!" ngajawab geumpeur. "Gajih manéh
sabaraha sabulan?" Obay nanya deui. "Dua juta, Pa!" Asép
ngeluk. "Yeuh, gajih Manéh tilu bulaneun, pasangon genep
juta! Jung balik, tong kadieu-dieu deui!" Obay ngaluarkeun
duit tina tasna. Asép ngahuleng. Nampa duit, tuluy becir
sieuneun.

"Tah kitu nasib pagawé anu kedul, langsung dipecat, teu bisa
ditawar-tawar deui! Pokona gawé...gawé...gawé! Anu tadi
pagawé bagéan naon? Saha kepalana?" Obay sorana rada
tarik, hayang katangar wibawaan. Para pagawé silih pelong,
Rohangan jempling. Nepi ka salah saurang aya anu ngajawab
sabari ngadarégdég, "Punten, Pa! anu tadi mah sanés
padamel, tapi tukang céndol nuju ngantosan gelas!".

#Fikmin "Udin"

"Hayang sapatu anyaaar! Isin Udin mah di
sakolaan pada ngalédék majar sapatu Udin
lapareun!" balik sakola Udin inghak-inghakan,
sapatu anu calawak hareupna dialungkeun. "Sabar
atuh, Kasép! Pan Bapa teu acan gaduh artos, urang kaput
heula wé, nya!" bapana ngalelemu, paromanna alum, aya anu
ngeyembeng di juru panonna. "Alim, pokona hayang nu anyar!"
Udin ngagablogkeun panto.

Udin nangkeup tuur di tungtung jambatan, ambek kénéh ka
bapana anu teu cara bapa batur, kahayang anakna téh sagala
dicumponan, ka sakola gé babaturanna mah maké sapédah. Ari
bapa manéhna, tibang mangmeulikeun sapatu meni geus teu
mampuh, "Kaduhung aing boga bapa kitu!" belewer
ngalungkeun batu ka wahangan, ngabudalkeun kakeuheul ka
nu jadi bapa. Pas rék diuk deui, sarérét manéhna nempo
jelema tukang jajaluk nu keur angsrod-angsrodan, suku
duanana baruntung, ditempokeun, Udin ngahuhuleng.

Berengbeng lumpat, nubruk panto imah, ngagabrug ka
bapana, "Hapunten Udin, Pa! Muhun wios sapatu téh dikaput
wé!".

#Fikmin "Pasti Éraeun"

"Moal dibikeun ka santri si Nyai mah! Mémangna
rék diparaban kulhu? Tah geus aya calonna, Cép
Umar, sakeudeung deui rék diangkat jadi
ménéjer!" indungna Nyi Hindun néngtéréwélang.
Umar anu asalna diuk pagégéyé jeung Nyi Hindun cengkat,
nepak taktak Jaéd "Hampura nya, Kang!" pokna rada
ngajebian. Jaéd tungkul, teu lemék, teu nyarék.

"Kuring ngabéwarakeun yén dina poé ieu ngangkat Umar jadi
ménéjer di pausahaan!" Pa Bakar, Diréktur Utama biantara.
Hadirin kaleprok. Umar, Hindun, jeung indungna mésem,
sugema. "Kusabab kuring geus kolot, pausahaan rék
dipasrahkeun ka anak kuring, lulusan Al-Azhar Mesir taun
kamari!" Pa Bakar ngagupayan ka jero kantor. Torojol Jaéd,
solongkrong nyium leungeun Pa Bakar. Hadirin kaleprok. Anu
tiluan carolohok.

#Fikmin "ANU BARENG DI MASJID"

Koréjat, hudang. Inget can sholat Isya. Kasaréan gara-gara wareg teuing ngadahar jomét. Sanajan bari lulungu, maksakeun ngagidig ka masjid. Kobong tiiseun, santri-santri geus talibra. Rada hemar-hemir. Tapi ti kajauhan, katempo Mang Héri keur wudu. Jadi reugreug, aya batur. "Badé netepan tahajud, Mang?" cekéng. Mang Héri teu ngajawab, kalah langsung asup ka masjid. "Iyéy, meni somseu!" ngagerentes.

Bérés sholat Isya, tuluy sholat sunat, dipungkas ku witir. Anteng wiridan, sagala dibaca. Rumasa aya batur. Teu poho maca hijib autad, dihususkeun ka Néng Okoy, béntang kobong awéwé. "Beunang siah ku aing!" ceuleukeuteuk, seuri sorangan. Mang Héri ngalieuk, kuring ngélémés, "Badé ka kobong heula, ngagugahkeun santri," tamba éra.

"Woy, hudang! hudang!" Kuring ngagedoran unggal panto kobong. "Jam sabaraha ieu téh, Mang?" Mang Héri ngelol tina lawang panto kobongna sabari gigisik. "Tabuh op...?" teu kebat, kaburu inget. Gebeg. Bulu punduk ngadak-ngadak pating sariak.

#Fikmin "TRAGÉDI SANTRI"

"Liwetna tempo bisi saat mantén!" Jaéd anu keur ngagures cabé, bawang, tomat, jeung goréng suuk nyorowok. "Urang kekeb wé, nya?" Umar anu karak datang langsung nyampeurkeun kastrol, mébérkeun pelastik diturubkeun kana kastrol terus dibeungkeut ku karét geulang, ditojos saeutik supaya kaluar hawa.

"Kadieukeun bungbuna!" ceuk Bakar sabari ngabahékeun minyak kana katél. Jaéd ngasongkeun coét, bungbu nu geus lemes digebruskeun kabéh, kaambeu seungit. Umar ngeurih-ngeurihkeun témpé, sepi, kentang, jeung bortol anu meunang nyiksikan kana katél  "Teu kudu dikumbah lah, vitamin!" pokna. "Hujah kedul Énte mah!" Bakar nyengir, leungeunna anteng ngoréh-ngoréh bungbu. Kaolahan diMasakoan, dikécapan. Tiluanana karumétap. Menu saka, sakainget.

"Pangompakeun semawarna bisi pareum!" Bakar noél Jaéd. Jaéd ngawaro, ragamang kana kompaan, rada seureudeug, leungeunna antel kana katél panas, "Aaaw!" Jaéd ngagoak, ngejat, katél katénggor, blok bahé, kaolahan amarayah. "Euh!" Tiluanana ngagerendeng méh bareng, arungas-ingus, kaambeu hangit, bau liwet tutung.

Fikmin "BALADA SANTRI BAONG"

Malem Minggu, bérés sorogan, Jaéd gesat-gesut dangdan, maké calana Levi's anu ngan hiji-hijina, kaosna Posh Boy, meunang tukeur paké jeung Umar, batur sakobongna. Lédot-lédot nyisiran, meni kulimis da béak Tanchona ogé ampir satengah botol. Srot, srot nyemprotan kélék ku Gatsby. Hangit. Diharudum samping, gajleng ngaluncatan pager pasantrén.

Samping dipihapékeun di warung, kopéah ditilepan, dibebeskeun kana kantong calana tukang. Leumpang nikreuh rék nganjang ka Nyi Hindun, teu poho mekel martabak jeung Jarcok keur calon mitoha.

Tengah peuting keketeyepan, kuliwed, sup ka kobong. Katempo Umar geus saré diharudum. "Édun siah, Mar! Nyi Hindun meni méncrang kos néon Philipps, teu percumah déwék bélaan nginjeum duit ka manéh téh, meunang nyium euy, saeutik!" pokna agul sabari ngageubig-geubig nu saré. Teu daékeun cengkat. Peletak ditéké. "Kebluk ilaing mah!" pokna deui. "Naon siah, Jaéd?" nu ngaringkuk cengkat. "Kang Haji...?" Jaéd pias.

Fikmin "NGALA JOMÉT"

"Dak, hayu urang tahlilan ka lembur peuntas!" Kadéngé lurah kobong gogorowokan.
"Alhamdulillah, ti mana wé milik mah," gerentes haté.
"Hayu, urang milu!" Kuring tibuburanjat. Buru-buru lumpat ka jarambah, sieun tinggaleun. Keur mah lapar, katambah bekel geus ganggarateun, can aya kiriman ti kolot.

Di tempat anu tahlilan, geus teu puguh rarasaan. Beuteung mingkin peurih, babacaan teu konséntrasi. Ngadu'a karasana meni lila-lila teuing, matak cangkeul aamiin. Kéjo bodas, daging hayam, tumis buncis jeung bihun, kokolébatan dina kongkolak panon.

"Dég, jométna oper-oper, papaykeun!" Babaturan ngaharéwos. Kabeneran kuring diuk pangtengahna, deukeut Mama Ajengan. Jomét dioper-oper, dipapaykeun ka jama'ah anu di luar heula. Hantem dioper, jomét panungtungan béak di babaturan anu gigireun. Kuring ngahuleng. Rungah-ringeuh, teu kabagéan.
"Geus kabagéan can?" Mama Ajengan naros.
"Eu..., atos, Mama..." cekéng, tungkul. Éra rék nyebutkeun can kabagéan téh. Haté mah handeueul.

#Fikmin "BAGJA"

Nyeri, peurih, eungap, ngagalo jadi hiji, mun kongang mah asa hayang gogoakan di luhur suhunan. Haté ngalenyap mireungeuh anu keur dilamunkeun, aya di tungtung hénpon. "Aa...!" teu kebat kasilih ku eurih-euriheun. Diantep, direureungeukeun. "Enéng kedah kumaha...?" pokna. Hemeng, can kapaham naon maksudna. "Enéng kabur ti rorompok!" Gebeg, melang. "Kunaon, Néng?" kuring némpas. "Énjing kulawarga Kang Anang badé ngalamar. Enéng inggis Kang Anang teu tiasa nampi upami uningaeun kaayaan Enéng anu saleresna!" kadéngé ngagukguk. Ras inget, anjeunna pernah balaka yén tilu taun katukang geus ilang mustika gara-gara digadabah lima lalaki bangkawarah. "Deudeuh teuing, Néng! Aa cinta ka Salira sakumaha ayana, wangsul deui wé ka Aa!" haté ngagerentes, tapi teu wasa ngedalkeunana. "Enéng ayeuna énggal mulih, hawatos bilih sepuh deudeupeun. Upami Kang Anang pameget sajati, tangtos bakal tiasa nampi!" cekéng. Kuring ngagelendut méré pépéling.

Poéan papangantén, karasa ngemplong, ngarasa bagja anjeunna nyanding jeung lalaki soléh, anu leuwih pantes batan kuring.

#Fiksi "ANU NGANJANG"

"Woy kaluar, Siah!" kadéngé sora anu hahaok di luar. "Kumaha atuh, Pa?" Néng Yoan nanya bapana, manéhna ngarasa melang ka Kang Maman, kabogohna. Inget waktu keur bobogohan jeung Kang Dadang,  nepi ka kudu diopname saminggu gara-gara ditandasa ku si Darman, jéger kampung. "Ké, Bapa nelepon heula Pa Lurah!" pokna sabari mencétan hénponna, "Euh, teu aktif!" bapana ngagerendeng, paromanna semu bingung. Prang, kaca jandéla aya nu malédog. Katempo sendal Maman tapak nyiksik, ngagepluk kana handapeun méja. Di luar mingkin blag-bleg. "Wios urang buka wé!" Maman anu ti tadi nyempod, jung nangtung. "Kang...!" Néng Yoan narik leungeunna. "Akang pameget, itu pameget!" Maman neger-neger manéh, haténa mah rada hemar-hemir.

Kulutrak panto dibuka, anu ngariung di luar ngangsreg. "Aya naon, Kang?" tanya Maman rada ngeleper, dina haténa babacaan sabisa-bisa. "Eu...henteu! Ieu, bilih mulihna kawengian, kulem di rorompok abdi, Kang!" Darman ngajawab sabari undur-unduran, ngarasa sebér nempo maung anu ngadangong gigireun Maman.

#Fikmin "ÉSIH"

"Abdi mah isin, Aa! Ngarumaoskeun sanés jalmi leres, abdi jalmi anu lamokot ku dosa, bénten sareng Aa!" sora Ésih dumareuda, cipanon ngalémbéréh mapay pipina. "Ih, jalmi mah teu aya anu sampurna, pasti aya kakirangan sareng kalangkunganana, kalebet Aa! Nu penting mah urang gaduh paniatan sabari usaha satékah polah pikeun janten jalmi anu bageur. Insya Allah Aa bakal nampi sakumaha ayana Ésih, hayu urang sami-sami silih tuyun kana jalan anu dipikarido ku Allah," cekéng ngayakinkeun. "Sakedap deui Maghrib, ayeuna mah langkung saé Ésih mulih! Aa ogé badé ka Masjid, ba'da Maghrib kedah ngawurukan murangkalih ngaos," sambung kuring deui.

Kaluar ti Masjid ba'da Isya. Beuteung kukurubukan, nagih eusi. Kuring langsung muru ka tukang pecel lélé hareupeun Hotél Sederhana. Sarérét katempo di pakarangan hotél aya awéwé maké pakéan pararungsat keur digéndéng ku lalaki tengah tuwuh. Asa wawuh. Ditelek-telek. Gebeg. "Ésiiih...?" rada ngageter. Karasa aya anu oyag-oyagan dina haté.

#Fiksi "DIAMPROKKEUN"

"Kamari Bapa ti Cibeber, aya parawan ngaranna Fitri, geulis, bageur, boga usaha sorangan, resep Bapa mah nempona ogé. Geus wé ka éta lah rarabi téh, engké ku Bapa diuruskeun, nyaho bérés wéh!" Bapa ngagebah Kuring anu keur anteng pésbukan. "Atuh ari resep mah, tikah wé ku Bapa, abdi mah moal waka!" Cekéng padu engab. "Weuh kahayang-hayangna Bapa manéh atuh éta mah!" Ibu norojol ti dapur langsung néngtéréwélang. Kuring ngaléos sabari nyenghél ninggalkeun anu keur paloba-loba omong.

Lain teu hayang rarabi, tapi asa ku bararosen wawawuhan jeung awéwé téh, mindeng teuing teu jadina. Geus sababaraha kali aya nu ngamprok-ngamprokeun, asa teu pas waé kana lelembutan, komo diasongan anu suksa-séksi mah, lain kabita ieuh, kalah sebel nempona ogé. Sakalieun Kuringna daék, awéwéna anu embungeun, pédah Kuring geus aya umur meureun, padahal mending ka nu geus aya umur daripada ka nu geus euweuh umur mah, sieun!

"Punten badé tumaros, dupi bumina Pa Ujang palih mana nya, Kang?" Gebeg, koréjat, jeblag, Kuring tijengkang tina bangku anu keur didiukan. Engap-engapan, keur ngalamun ujug-ujug kagareuwahkeun. Jung cengkat tuluy malik, ngadon olohok, calangap nempo anu tadi nanya. "Ih Akang, ditarosna téh kitu, tadi jujumpalikan, ayeuna kalah calangap, kadé bilih aya laleur!" Pokna sabari nyikikik. "Reuwas atuda, Néng!" Cekéng ngélémés. "Punten atuh, dihaja! Akang uninga bumina Pa Ujang?" Tanyana deui. "Ari Enéng saha?" Kuring malik nanya, rada curiga boa-boa Pamajikan Bapa anu ngora. "Iyéy, ditaros kalah malik naros! Abdi Fitri ti Cibeber, kamari téh Pa Ujang mesen kayu ka abdi, tuh ayeuna ku abdi dikintun!" Pokna, nunjuk treuk di sebrangeun jalan. "Oh, Pa Ujang mah atuh pun Bapa, mangga ku abdi dijajap!" Kuring ngajawab sabari malik nukangan, leungeun duanana dikejetkeun, yess! Haté bungangang  pinuh ku pangharepan, sumanget ngiringkeun anu geulis.

#Fiksi "ASIH NU LEUIR JADI"

"Néng, Aa mah moal seueur saur, Aa dongkap ka dieu dijurung ku paniatan anu clik putih clak hérang, seja nuturkeun sunah Rosul! Saupamina Enéng keresa, hayu urang sami-sami meungkeut asih ku tali jatukrami!" Cekéng rada ngadarégdég. "Sumuhun A, Néng nyuhunkeun heula waktos kanggo ngémut!" Néng Siti ngajawab alon ampir teu kadéngé, tetep tumungkul, éstu taya rindat anu matak tibelat.

Teu nyana sikep Néng Siti kitu téh kalah ngondang kapanasaran, asmara mingkin ngabebela, katresna mancawura dina jero dada. Ti harita, cai asa tuak bari, kéjo asa catang bobo, beurang peuting teu weléh didodoho ku kasono.

"Kriiing...!" Kadéngé hénpon disada, ditempo, nomerna teu wawuh. "Assalamu 'alaikum, punten dupi ieu sareng saha nya?" Cekéng. "Wa 'alaikum salam, ieu Umina Siti! Hapunten, Cép! Ku Umi tos diolo-olo tapi kitu geuning Siti ngawalerna, hoyong masantrén heula sataun atanapi dua taun deui mah!" Teu karasa hénpon ragrag, langsung leuleus satulang sandi. Upuy-apay néangan kanébo, nyusut anu ngalémbéréh tina ceuli.

#Fiksi "CILAKA KU POLAH SORANGAN"

Hujan ngagebrét ti soré kénéh, angin ngagelebug, gelap dor-dar. Rada hemar-hemir, keur mah borangan, katambah Bapa jeung Ema can balik nyaba, kapegung hujan tayohna mah. Pes listrik pareum, jantung ratug. Upuy-apay rék néangan lilin. Rekét, geblug. Sora aya nu ngageblugkeun jandéla. Ngarandeg, bulu punduk pating sariak. "Hihihihi...!" Kadéngé aya anu nyikikik ti kamar. Gebeg. Jeduk, suku tikudawet kana panto, awak nyoloyong, jedak tarang neunggar juru méja. Ngalelempréh, sirah ranyud, késang ngoprot. "Hihihihihihi...!" Nu nyikikik di kamar mingkin maceuh. Jantung mingkin ratug tutunggulan, panon dipeureum-peureumkeun, karasa aya anu haneut dina calana.

"Hihihih...iwak péyék, iwak péyék nasi jagung...!" Sora ti kamar kadéngé deui. Ngahuleng. "Haram jadah!" Cekéng, jung nangtung sabari nyengir ngararasakeun tarang anu buncunur, leumpang rada égang muru ka kamar, gap kana hénpon anu hurung kénéh, katempo tulisan 5 panggilan tak terjawab, 1 sms belum dibaca.

#Fiksi "KATURUG KATUTUH"

Malem minggu, sok sanajan girimis bari jeung teu boga duit, Jang Odon maksakeun ngayonkeun rasa sono ka Nyi Léha, bébénéna urang Lembur peuntas. Duit 50 rébu ladang ngagadékeun calana lépis kameumeut dibeulikeun Sampoerna Mild sabungkus keur manéhna, Djaroem Coklat sabungkus keur calon mitoha lalaki, martabak sabungkus keur calon mitoha awéwé supaya araranteng, sésana dibeulikeun bénsin, keur Nyi Léha mah cukup ku mekel permén relaxa ogé atoheun.

"Assalamu 'alaikum!" Jang Odon uluk salam. "Wa 'alaikum salaam, éh Jang Odon, mangga kalebet!" Ma Édoh, indungna Nyi Léha muka panto ngabagéakeun, panonna ngarérét kana bungkusan anu dijingjing ku Jang Odon. Jang Odon surti, song ngasongkeun bungkusan martabak "Mangga hatur lumajeng, ieu martabak kanggo Ema, sareng ieu roko kanggo Abah!" pokna ngasongkeun bungkusan jeung roko. "Ih nuhun pisan Jang, kabeneran ti tadi Abah manyun waé teu boga ududeun!" Mang Jumanta, bapana Nyi Léha norojol nyampeurkeun sabari nyokot roko.

Ma Édoh anteng cacamuilan ngadahar martabak, Mang Jumanta ngelepus udud bangun ni'mat naker. Ari Jang Odon ngan lengo deui, lengo deui alak-ilik, naha Nyi Léha can kaluar waé ceuk pikirna. "Ema mah rék saré ah, Jang! Ari geus wareg téh sok tuluy tunduh!" ceuk Ma Édoh. "Abah ogé ah, karunya Ema bisi tiriseun!" Mang Jumanta mairan. "Mangga Ema, Abah...tapi ari Nyi Léha ka mana geuning teu acan kaluar waé?" Tanya Jang Odon panasaran. "Haar pan geus tilu peuting ngéndong di Tétéhna anu anyar ngajuru, cenah rék maturan babantu sabulan mah!" Témbal Ma Édoh. Jang Odon ngahuhuleng, awakna ngadadak lungsé "Anjir téh, mun nyaho kitu, martabak jeung roko moal dibikeun! Rugi aing, ngamplop teu parasmanan!" gerentes haténa keuheul asa dilejokeun, tuluy amitan sabari rada baeud.

Jang Odon balik bari teu eureun-eureun gugurutu, bajuna jibrug da hujan kalah ngagedéan, palebah kebon panjang anu jauh ka ditu ka dieu motorna gagaléongan, ditempo ban motorna kempés. PUAS!!!

#Fiksi "JODO PASTI PAPANGGIH"

Di pangkalan ngan tinggal kuring sorangan, babaturan mah
keur nararik kabéh, tiiseun pisan poé ieu mah ngojég téh, ti
isuk can meunang panumpang hiji-hiji acan. Tamba
ngalamun, hahariringan sabari ngabayangkeun Préity Zinta,
artis India paporit kuring keur gutak-gitek "Har Ghadi Badal
Rahi Hai Roop Zindagi. Chaanv Hai Kabhi, Kabhi Hai Dhoop
Zindagi. Har Pal Yahan, Jee Bhar Jiyo. Jo Hai Sama Kal Ho Na
Ho...".

"Chaahe Jo Tumhe Poore Dil Se. Milta Hai Woh Mushkil Se. Aisa
Jo Koi Kahin Hai. Bas Wohi Sabse Haseen Hai. Uss Haath Ko
Tum Thaam Lo. Woh Meherbaan Kal Ho Na Ho...". Kadéngé
sora awéwé nuluykeun lagu anu keur dinyanyikeun ku kuring.
Dilieuk. Gebeg! "Néng Emprééét...? Éh Néng Préity?" Cekéng
sabari olohok. "Sumuhun, Akang!" Jawabna sabari imut.
Jeblag, kuring ngajengkang tina jok motor. "Akang kunaon?"
Néng Emprét ngahudangkeun kuring anu oséh-oséhan.
"Reuwas lah Néng, imut Enéng ngajantenkeun jantung Akang
ngageter lir diinggeungkeun lini 7 skala richter!" Kuring
ngaluarkeun jurus gombal-gémbol. "Tapi, ké...ké...ké...naha
Enéng tiasa basa sunda?" Tanya kuring panasaran. "Ih
Akang, pan abdi aslina mah ti Legok Hangseur, kawitna
ka India téh janten TKW, mung kaleresan ageung milik, nya
tungtungna mah janten artis. Ayeuna abdi nembé tiasa
mudik, hayu atuh jajapkeun, Kang!" Pokna teu leupas ti imut,
katempo kempotna lir liang undur-undur. "Oooh, hayu lah
siap!" Rikat kuring nyetater motor, clak Néng Emprét naék.

Motor maju ngageuleuyeung rada gagaléongan da kuringna
geumpeur, nincak logak, gubrag. Labuh patindih-tindih,
buru-buru cengkat tuluy ngasongkeun leungeun, Néng Emprét
nampanan leungeun kuring, hudang tapi kalah tikoséwad,
buru-buru ditéwak, Néng Emprét nyampay dina dada kuring,
paamprok teuteup. Jedud. Belenyéh Néng Emprét imut "Akang
kasép ih, mirip Shah Rukh Khan, Néng bogoh da!" Pokna. "Ah
Enéng mah tiasa waé heureuy téh, piraku deui bogoh ka
tukang ojég? Ari Akang onaman ti orok kénéh ogé tos bogoh
ka Enéng!" Cekéng ngaluarkeun jurus kadua. "Suwér ih,
upami Akang leres bogoh ka Enéng mah, sakantenan ayeuna
hayu tepangan pun Bapa!" Néng Emprét ngayakinkeun. "Siapa
takut?" Kuring ajrag-ajragan tuluy koprol.

Néng Emprét diboncéng nangkeup pageuh, aya ku éndah,
babarengan nyanyi "Laakh Sambhalo Paagal Dil Ko. Dil Dhadke
Hi Jaaye. Par Soch Lo Iss Pal Hai Jo. Woh Dastaan Kal Ho Na
Ho..."

#Fiksi "JAUH PANYANGKA"

Waktuna dirapalan geus nyantek. Ukur itungan menit. Ngadon nyuuh kana bantal. Cimata nu geus nyitu, budal. Kacipta nyerina Kang Dédén, ngabayangkeun kuring dirapalan. Heubeul hahadéan, ari ayeuna kalah dikawinkeun ka batur. Keuheul ka kolot sorangan. Masih katempo ngaherukna Kang Dédén, waktu kuring balaka rék dikawinkeun.

"Abdi hapunten, Kang! Sepuh maksa, abdi kedah nikah ka jalmi nu teu kantos kenal heula...!" cekéng.

"Wayahna tampi ku ati wening, ulah baha ka sepuh! Jodo, pati, bagja sareng cilaka, sadayana rusiah Allah...!" pokna, bari ngusapan. Ti harita pleng, les. Euweuh deui béjana. Kang Dédén, lir diteureuy belegbegna peuting. Lebeng.

"Néng, énggalkeun siap-siap! Tuh pangantén pameget tos sumping...!" sora Ema ngagebah lamunan. Ema diteuteup. Kalah imut leleb.
"Gusti, aya ku téga indung téh...!" ngagerendeng, keuheul.

"Sumangga, acara salajengna nyaéta gunting pita! Ka calon pangantén istri, supados mapag dina kaca-kaca...!" panata acara awong-awongan. Jedud. Leketey. Leumpang digéndéng, diaping ku kadang warga. Leuleus satulang-sandi. Nu kabayangkeun ukur Kang Dédén. Tumungkul, teu sudi padeuleu teuteup jeung lalaki nu can wawuh. Nepi ka réngsé gunting pita, teu kungsi pateuteup. Teu apal rupana calon salaki.

Réngsé sérén-sumérén, dituluykeun kana akad tikah. Diuk émok cabok, angger tiung sina nuruban, teu suka nempo calon salaki.

"Mangga ijab qobul...!" sora panghulu lir gelap salésér. Ngong sora calon salaki.

"Abdi nampi nikah ka....!" sora calon salaki ngoncrang. Gebeg. Wawuh. Sora nu salila ieu dipicangcam. Rét. Gebeg.

"Kang Dédén...?" cekéng, satengah nyorowok. Kang Dédén ukur unggeuk. Rét ka Bapa, Ema, dulur-dulur. Kabéhanana marésem.

#Fikmin "MULANGKEUN KANYERI"

"Saleresna mah Mamih téh isin, Cép! Tapi duka ka saha deui badé nyuhunkeun tulung. Ti saprak Papih ngantunkeun, Mamih sareng Si Enéng katalangsara diusir ku putra-putra kawalon Mamih, dugi ka ayeuna suntrang-santrung teu puguh dumuk. Hapunten, rumaos Mamih dosa ka Encép...!" pokna. Ngagukguk, ceurik.

Asa sugema. Haté surak, hayang mupuas. Anu dipiharep, ahirna laksana. Bisa mulangkeun kanyeri ka urut mitoha anu baréto nundung ti imahna, maksa megatkeun duriat jeung pamajikan alatan kuring mulan-malén nganggur. Tapi dipikir deui, asa ngahelas nempo kaayaanana. Anu baréto ginding téh, ayeuna mah kucel jeung rudin. Haté mimiti sabil.

"Anu atos mah atos wé, Mih! teu kedah diémut-émut deui, teu kedah isin da Mamih téh sepuh abdi! Kaleresan abdi ogé nyalira di rorompok, teu aya réncang. Mangga, anggap wé di bumi Mamih nyalira!" cekéng. Rét, ka popotongan anu ti tadi tungkul. Kabeneran cengkat. Paamprok teuteup. Belenyéh, imut. Seeer. Geter anu baheula, ayeuna karasa deui.

#Fikmin "KABELEJOG"

Teu genah cicing. Rét deui-rét deui kana érloji. Inget, poé ieu téh boga jangji rék manggihan Nancy anu wawuh di pésbuk. Gap, kana hénpon. Neuteup foto profilna. Geulis, keur imut manis. Matak deungdeuleueun. Rurusuhan nepungan dunungan. Ménta idin aya kaperluan kulawarga.

Kring."Diantos di café Cinta, méja nomer 13. Abdi tos ngantosan!" sms ti Nancy. "Muhun, Akang nuju otéwé." Sumanget. Nyetater motor sabari hahariringan.

Katempo aya awéwé keur diuk nukang di méja nomer 13. Keteyep, disampeurkeun lalaunan. Meungpeunan panonna ku dua leungeun. "Hayoooh, ieu saha?" cekéng. Ngagareuwahkeun. "Kang Jacky!" pokna. Malik. Gebeg. "Kang Jaka...!" rada nyorowok. "Néngsih...?" kuring colohok, nempo pamajikan.

#Fiksi "NYANDUNG"

Lédot-lédot nyisiran buuk anu kamari meunang nyemir, dangdak-déngdék sabari hahariringan tembang Déwa 19 "Senangnya dalam hati, kalau beristri dua...téréléng!" teu kebat da kaburu inget paur kadéngéeun ku indung budak nu keur popolah di dapur. "Papiiih, badé mumuluk heula moal? ieu Mamih ngadamel nasi goréng tapi teu disanguan da sanguna séép!" Sora pamajikan nongtoréng badis sora hitut dina sééng. "Moal Mih, engkin wé bilih kasiangan, Papih pan badé seminar téa ka Jakarta!".

Celengok nyium tarang pamajikan anu jenong, semu bau haseum. "Papih badé sabaraha dinten seminarna?" tanya pamajikan meni képo. "Lah paling samingguan" cekéng. Céwéswés nyetater mobil, katempo tina sepion pamajikan rada juba-jebi, sabodo ah jius ngagas mobil meulah kota Bandung nu masih kénéh jempling.

Nepi ka kantor tibang nékenan surat-surat anu diasongkeun ku sekertaris, tuluy peupeujeuh mun aya anu nanyakeun titah di béjakeun seminar ka Jakarta. Geus kitu mah belesat wéh nuju ka imah Néng Geugeu nu geus kokolébatan waé dina kongkolak panon, mana teuing méncrangna maké kabaya bodas, buukna dipapaés ku manglé, ah ari ku duit mah teu hésé geuning hayang meunangkeun abégé téh.

Jol ka imah Néng Geugeu geus loba jalma, kuring uluk salam tuluy asup, gék diuk hareupeun panghulu jeung calon mitoha, katempo calon mitoha semu anu bingung, ah égépé! Sabadana panghulu biantara, tuluy pangantén awéwé digeroan titah ngaréndéng jeung kuring, asa rada anéh, Néng Geugeu asa ngalintuhan jeung tungkul waé diharudum ku tiung. Waktuna ijab kobul, kalawan sora anu tenang "Nampi abdi nikah ka...!" ngarandeg, sarérét katempo indung suku Néng Geugeu kékéongeun, ah asa piraku! Rada tanggah, rét ka gigireun. Gebeg! Katempo pamajikan molotot "Oh, kieu nyah seminar téh? Balik siah kasebelan!" Pokna ngajiwir ceuli kuring bari digusur ka luar. Sémah-sémah tibang arolohok bari tingkucuwes.

#Fikmin "PETENGNA PANGHAREPAN"

Anteng neuteup bulan sapasi di wiati, pipikiran sumoréang ras ka mangsa nu katukang, karasa pating sérédét, batin ngageunggeuik, haté ceurik balilihan.

"Hapunten A, sok sanaos kanyaah abdi tan wates wangenan, abdi ogé percanten kana wening asihna Aa, namung dalah dikumaha da geuning sepuh abdi teu panujueun kana hubungan urang!" pokna dumareuda. "Naha Néng? Pan Aa teu acan pendak-pendak acan sareng sepuh Enéng?" cekéng rada ngeleper. "Abdi wawartos yén Aa tos duda, Bapa langsung nyarékan laklak dasar, majar naon anu tiasa diharepkeun ti Aa, mantak janten duda ogé hartosna tos gagal janten imam kulawarga! Ku abdi tos dijelaskeun namung Bapa keukeuh teu onggét-onggét!" Néng Lusi ngagukguk. Asa dibéntar gelap tengah poé éréng-éréngan, awak leuleus satulang-sandi, harepan ancur burakrakan

Rét kana surat ondangan anu ti tadi ngagogolér, karasa aya anu peurih dina kongkolak panon. Neuteup deui wiati, bulan sapasi geus teu némbongan, peuting karasa mingkin peteng, kabayangkeun diri sakaparan-paran mapay jalan sorangeun sorangan deui.

Kalimah Ngawilujengkeun Lebaran Basa Sunda

-Nitih wanci nu mustari , ninggang mangsa nu sampurna , dina Boboran taun ieu.. hayu urang sami-sami
ngaberesihkeun rereged ati tina khilaf sinareng dosa.
Wilujeng Boboran Shiyam 1435 H. Taqqobalallahu minna
wa minkum, Shiyamana wa shiyamakum.

-Bilih aya tutur saur nu teu kaukur, réka basa nu pasalia, laku lampah nu teu merenah, Wilujeng Boboran Shiyam 1435 H neda sih hapunten tina samudaya kalepatan lahir sinareng bathin.

-Sadaya jalmi tiasa ngiring lebaran....... tapi teu sadaya jalmi tiasa ngiring Idul Fitri.... mugi urang kalebet jalmi nu tiasa ngiring Idul Fitri. Wilujeng Boboran Shiyam 1435 H. Hapunten samudaya kalepatan.

-Laligarna taraté dina talaga haté. nyambuangna seungit malati nu ligar dina taman ati janten cicirén lubarna kalepatan antawis urang. Wilujeng Boboran Shiyam 1435 H. Taqqobalallahu minna wa minkum, Shiyamana wa shiyamakum.

-Batin nu usik nyaliksik diri, bilih kasabit kaciwit ati,
karumpak ungkara basa, kadudut kalindu qalbu,mugia
rido galih jembar pangampura tina samudayaning
kalepatan. Wilujeng Boboran Shiyam 1435 H. Hapunten
samudaya kalepatan.

-Ngahaturkeun Wilujeng Boboran Shiyam 1 Syawal 1435 H, bilih kantos nyungkelit dina ati, tugenah dina manah, kasiku catur, katajong omong ku pribados, mugi ridho ngahapunten samudaya kalepatan.

-Bilih aya langkung saur bahé carék , Kaciwit kulit kabawa daging, Tunggul dirurud catang direumpak, Nyungkelit ati tugenah manah, Mundut pangampura , Wilujeng Boboran Shiyam 1435 H.

-Wening galih nu dipamrih , Jembar manah nu dipilampah , Wilujeng Boboran Shiyam 1435 H, kalayan neda
pangapunten tina samudayaning kalepatan.

-Sugrining runtah kalepatan dina manah , nyeri peurihna ati sanubari, mugia lubar ku silaturahmi, Wilujeng Boboran Shiyam 1435 H. Taqobalallahu minaa waminkum.

-Sanajan raga paanggang, teu tiasa amprok dampal
panangan. Mung saukur tiasa ngintun serat, chatting,
BBMan sareng SMSan. Kalayan disarengan ku kaikhlasan, neda dihapunten samudaya kalepatan, Wilujeng Boboran Shiyam 1435 H.

-Kedaling rasa nu pinuh ku bangbaluh haté, urang
lubarkeun, ngawengku pinuh ku nyuuh, meungpeung
wanci can mustari, Neda dihapunten kana samudaya
kalepatan, Wilujeng Boboran Shiyam 1435 H.

-Bilih kantos nyungkelit dina ati, kasiku catur, katajong omong dina cariosan anu matak ngaraheutkeun kana manah, kumargi urang mah teu tiasa lumpat tina kalepatan sareng kakhilafan. Sim kuring ngahaturkeun Taqabalallahu Minna Wa Minkum, Wilujeng Boboran Shiyam 1435 H.

-Wening galih nu dipamrih, jembar panalar nu diteda, kana laku nu teu luyu, kana lampah nu sulaya, Wilujeng
Boboran Shiyam 1435 H. Taqqobalallahu minna waminkum, Shiyamana wa shiyamakum.

-Wening galih nu dipamrih, jembar manah nu diseja mugi
agung cukup lumur neda dihapunten kana samudaya kalepatan lahir tumekaning batin, Wilujeng Boboran Shiyam 1435 H.

-Mugi cukup lumur jembar pangampura bilih aya bobo
sapanon carang sapakan neda dihapunten samudaya
kalepatan. Wilujeng Boboran Shiyam 1435 H.

-Bersih galih nu diperedih, léah mana nu diseja, dina ieu
fitri kiwari, wanci nu mustari susuci diri nyanggakeun
hapunten nu kasuhun, Wilujeng Boboran Shiyam 1435 H.

-Nyucruk laku sunah Rasul, mapay lacak agama islam,
gema takbir nu agung dipungkas ku tali silaturahim, neda pangampura kasadayana, Wilujeng Boboran Shiyam 1435 H.

-Jatidiri anu suci rasa jiwa nu tanpa noda , mugia sing
ngajadi disarengan ku iman taqwa, nu antukna nunda
kanyaah, nyimpen kadeudeuh, silih hampura ka papada
jalma, panuhun sihapunten sadaya . Taqqobalallahu minna wa minkum, Shiyamana wa shiyamakum.

-Kaluluputan kalelepatan sim kuring saparakanca, wilujeng boboran siam nyuciken diri ka Illahi, hampura diri ka Gusti nu maha suci, mugia dina ieu fitri, sungkem diri ngajadikeun jalmi nu fitri, Wilujeng Boboran Shiyam 1435 H.

-Nitih wanci nu mustari ninggang mangsa nu utama,
nyucikeun panyakit ati, balik diri ka nu suci hapunten
samudaya kalepatan lahir sinareng batin. Wilujeng
Boboran Shiyam 1435 H.

-Tina weningna ati nu surti, tina mumunggang rasa nu
ageung rumasa, bilih aya tutur saur nu teu kaukur, aya
lampah nu teu merenah, tur lisan nu ngaraheutkeun
manah, neda pangapunten lahir tumekaning batin, mugi
luntur qolbu jembar pangampura. Wilujeng Boboran
Shiyam 1435 H. Taqobalallohu mina waminkum siamana
wasiamakum, minal ‘aidin walfaizin.

-Mipit amit seja nurih kapeurih ati, malah mandar lubar
akar-akar angkara na satungkebing rasa. Ngala ménta
galura pangampura tina sagala lalampahan tur rumpaka
nu ngagelar raheut manah. taqoballhu minna waminkum,
taqobalallohu yaa kariim.

-Bilih aya luhur saur bahé carék, tutur nu teu kaukur,
laku-lampah nu teu merenah dugi ka ngaraheutkeun
manah, di bulan nu pinuh barokah ieu hayu urang silih
lubarkeun silih hapunten lahir batin, hayu urang mapag 1 Syawal 1435 H ku kabungahan tur kaikhlasan. Ti Lahir dugi ka Bathin..

-Pamundut nu kapihatur , ligar manah ku kaikhlasan , tiasa ngalubarkeun, tina sanés kanten samudaya kalepatan, inggis catur teu kaukur, lampah lali nincak salah , neda sihapuntenna. Wilujeng Boboran Shiyam 1435 H.

-Wilujeng Boboran Shiyam 1435 H, Minal aidin wal faizin.
Mugi barokah Ramadhan nuyun lakuning lampah urang
dina enggoning nyorang sawelas sasih anu bakal
karandapan.

-Taya basa nu bisa direka, taya saur nu bisa jadi
pangjajap catur, lintang ti kedalna ucapan “wilujeng
boboran shiyam” neda dihapunten lahir tumekaning
bathin.

-Bilih kantos kasisit sebit kana ati, kapancah kaléngkah
ucap, kajenggut kababuk catur, tawakufna nu kasuhun.Hapunten sadaya kalepatan. Wilujeng Boboran Shiyam 1435 H.

-Ngeunteung na raga katineung, nyaliksik diri ngarampa dada bari reureuh milang dosa, bréh bulan pangharepan geus lekasan poé fitri némbongan. Wilujeng Boboran Shiyam 1435 H. Neda sihapunten lahir sinareng bathin.

-Najan panangan teu amprok, basa teu nyapa, raray teu tepang. haté sanubari meredih kedah silih bébaskeun, diri silih sucikeun, mudah2an urang sadayana janten jalmi nu taqwa. Wilujeng Boboran Shiyam 1435 H, hapunten lahir sinareng bathin.

Do'a Romadon

                                                                      بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيْمِ

أَللَّـهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِأَسْمَائِكَ الحُسْنَى* يَا أَللهُ , فَاعْلَمْ أَنَّهُ لآ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ * يَارَحْمَنُ , اَلرَّحْمَنُ عَلَّمَ القُرْآنْ * يَارَحِيْمُ , وَكَانَ رَبُّكَ غَفُوْرًا رَحِيْمًا * يَامَالِكُ , مَالِكِ يَوْمِ الدِّيْنِ * يَاقُدُّوْسُ , المَلِكُ القُدُّوْسُ السَّلَمُ * يَامُتَعَالُ , فَتَعَالىَ اللهُ المَلِكُ الحَقُّ * يَاسَلاَمُ , وَاللهُ يَدْعُوْ إِلىَ دَارِ السَّلاَمِ * يَامُؤْمِنُ , اَلمُؤْمِنُ المُهَيْمِنُ العَزِيْزُ الجَبَّارُ المُتَكَبِّرُ * يَاعَزِيْزُ , وَكَانَ اللهُ عَزِيْزًا حَكِيْمًا * يَاخَالِقُ , فَتَبَارَكَ اللهُ أَحْسَنَ الخَالِقِيْنَ * يَامُصَوِّرُ , هُوَ الَّذِىْ يُصَوِّرُكُمْ فىِ الأَرْحَامِ * يَاأَوَّلُ , هُوَ الأَوَّلُ وَالاَخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالبَاطِنُ * يَاشَكُوْرُ , إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُوْرٌ شَكُوْرُ * ياَغَفُوْرُ , وَاللهُ غَفُوْرُ رَّحِيْمُ * ياَوَدُوْدُ , وَهُوَ الغَفُوْرُ الوَدُوْدُ * ياَظَاهِرُ , وَالظَّهِرُ وَالباَطِنُ * ياَقاَئِمُ , قاَئِماً بِالقِسْطِ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الحَيُّ القَيُوْمُ * ياَسَمِيْعُ , وَهُوَ السَّمِيْعُ العَلِيْمُ * ياَبَصِيْرُ , إِنَّ اللهَ بَصِيْرُ بِالعِباَدِ * ياَحَلِيْمُ , إِنَّ اللهَ عَلِىُّ حَلِيْمُ * ياَعَظِيْمُ , وَهُوَ العَلِىُّ العَظِيْمُ * ياَحَكِيْمُ , وَكاَنَ اللهُ عَزِيْزًا حَكِيْماً * ياَكَرِيْمُ , إِنَّ اللهَ لَغَنِىُّ كَرِيْمٌ * ياَقاَدِرُ , وَهُوَ القاَدِرُ عَلىَ أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمُ * ياَمُقْتَدِرُ عِنْدَ مَلِيْكٍ مُقْتَدِرٍ* ياَباَعِثُ , إِنَّ اللهَ يَبْعَثُ مَنْ فىِ القُبُوْرِ * ياَرَزَّاقُ , وَاللهُ خَيْرُ الرَّازِقِيْنَ * ياَواَرِثُ , وَِللهِ مِيْراَثُ السَّمَواَتِ وَالأَرْضِ * ياَقَوِىُّ , إِنَّ اللهَ قَوِىٌّ عَزِيْزٌ * ياَشَهِيْدُ , إِنَّ اللهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيْدٌ * ياَمُبْدِئُ , ياَمُعِيْدُ إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيْدُ * ياَتَوَّابُ , إِنَّهُ كاَنَ تَوَّاباَ * ياَوَهَّابُ , إِنَّكَ أَنْتَ الوَهَّابُ * ياَجَلاَلُ , ذُوْ الجَلاَلِ وَالإِكْراَمِ * ياَجَمِيْلُ , فاَصْبِرْ صَبْراً جَمِيْلاً * ياَوَكِيْلُ , وَكَفَى بِاللهِ وَكِيْلاً * ياَكاَفىِ , وَكَفَى اللهُ المُؤْمِنِيْنَ القِتاَلَ * ياَوَلِىُّ , وَهُوَ الوَلِىُّ الحَمِيْدُ * ياَرَبِّ , رَبِّ العاَلَمِيْنَ * ياَغَنِىُّ وَاللهُ الغَنِىُّ وَأَنْتُمُ الفُقَراَءَ * ياَشاَكِرُ , إِنَّ اللهَ شاَكِرٌ عَلِيْمٌ * ياَخَلاَّقُ , وَهُوَ الخَلاَّقُ العَلِيْمُ * ياَمُحْسِنُ , وَاللهُ يُحِبُّ المُحْسِنِيْنَ * ياَقاَدِرُ , وَاللهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ * ياَمُفْضِلُ , وَاللهُ ذُوْ الفَضْلِ العَظِيْمِ * ياَمُنْعِمُ , وَيُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَيَهْدِيَكَ صِراَطاً مُسْتَقِيْماً * ياَمُعِزَّ , وَتُعِزُّ مَنْ تَشاَءُ * ياَمُذِلُّ , وَتُذِلُّ مَنْ تَشاَءُ * ياَرَفِيْعُ , رَفِيْعُ الدَّرَجاَتِ ذُوْ العَرْشِ * ياَشَفِيْعُ , مَنْ ذاَ الَّذِى يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ * ياَكَبِيْرُ , إِنَّهُ كاَنَ عَلِيّاً كَبِيْراً * ياَحَقُّ , فَتَعاَلىَ اللهُ المَلِكُ الحَقُّ * ياَبَرُّ , إِنَّهُ هُوَ البَرُّ الرَّحِيْمُ * ياَوِتْرُ , وَالشَّفْعِ وَالوِتْرِ * ياَغَفَّارُ , إِنَّهُ كاَنَ غَفَّاراً * ياَغاَفِرُ , وَأَنْتَ خَيْرُ الغاَفِرِيْنَ * ياَحَمِيْدُ , تَنْزِيْلُ مِنْ حَكِيْمٍ حَمِيْدٍ * ياَمَنَّانُ , بَلِ اللهُ يَمُنَّ علَيْكُمْ * ياَباَقِى , وَيَبْقَى وَجْهُ رَبِّكَ * ياَأَحَدُ , قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ * ياَصَمَدُ , أَللهُ الصَّمَدُ * ياَمَتِيْنُ , هُوَ الرَّزَّاقُ ذُوْ القُوَّةِ المَتِيْنُ * ياَهاَدِى , إِنَّ اللهَ يَهْدِى مَنْ يَشاَءُ * ياَبَدِيْعُ , بَدِيْعُ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ * ياَعَلِيْمُ , وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيْمٌ * ياَعَالِمُ , عاَلِمُ الغَيْبِ وَالشَّهاَدَةِ * ياَفَتَّاحُ , رَبَّناَ افْتَحْ بَيْنَناَ وَبَيْنَ قَوْمِناَ بِالحَقِّ وَأَنْتَ خَيْرُ الفاَتِحِيْنَ * ياَمُبِيْنُ , إِنَّا فَتَحْناَ لَكَ فَتْحاً مُبِيْناَ * ياَمُحِيْطُ , وَاللهُ بِماَتَعْمَلُوْنَ مُحِيْطٌ * ياَكاَفىِ , وَاللهُ يَكْفِى بِالحَقِّ * ياَحَسِيْبُ , وَكاَنَ اللهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ حَسِيْباً * ياَنَصِيْرُ , نِعْمَ المَوْلىَ وَنِعْمَ النَّصِيْرُ * ياَواَسِعُ , وَكاَنَ اللهُ واَسِعاً عَلِيْماً * ياَقاَهِرُ , وَهُوَ القاَهِرُ فَوْقَ عِباَدِهِ * ياَكَبِيْرُ , وَهُوَ الكَبِيْرُ المُتَعاَلُ * ياَمَنْ لَيْسَ لَهُ مَثْلٌ وَلاَشِبْهٌ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ فىِ الأَرْضِ وَلاَ فىِ السَّماَءِ وَهُوَ السَّمِيْعُ العَلِيْمُ وَلاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ العَلِىِّ العَظِيْمِ * وَصَلَّى اللهُ عَلَى سَيِّدِناَ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّيِّبِيْنَ الطَّاهِرِيْنَ وَسَلَّمَ تَسْلِيْماً بِرَحْمَتِكَ ياَ أَرْحَم الرَّاحِمِيْنَ