NU DIANTI-ANTI KU AHLI KUBUR

عن النبى صلى الله عليه وسلم أنه قال ما الميت فى قبره إلا كالغريق المغوث ينتظر دعوة تلحقه من ابنه أو أخيه أو صديق له فإذا لحقته كانت أحب إليه من الدنيا وما فيها.

(إعانة الطالبين، ج ٢، ص ١٤٢)

Teu aya mayit di pakuburanana, anging lir anu nuju kekelebekan titeuleum, ngantos-ngantos pidu'a ti putrana, dulurna, réncang-réncangna, sapertos ku mangngaoskeun Al-Qur'an, tasbih, tahmid, tahlil, sholawat, sareng dzikir-dzikir anu sanésna, anu ganjaranana diisholkeun ka mayit. Dimana-mana éta putrana, dulurna, réncangna nepungkeun du'ana ka éta mayit, mangka langkung dipikacinta ku éta mayit tibatan dunya katut eusina.

Fikmin "KADUHUNG"

Mang Karta jeung Bi Karni balakécrakan di saung deukeut sawahna. Kéjo beureum, garang japuh, sambel goang, lalabna kulub génjér. Mang Karta ngalilimed.
"Alhamdulillah.... Ngeunah kénéh dahar jeung lauk asin, tibatan jeung daging euweuh mah." Eureuleu, teurab.
"Nya, heueuh atuh! Rék naon nu digayemna, ari euweuh mah?" Bi Karni nyikikik.
Mang Karta ngabaheuhay, bari ngelepus udud.
"Hayu, urang balik heula! Sakeudeung deui Lohor." Bi Karni nepak.
"Lah, kagok! Hanca paculeun saeutik deui, saparapat jam ogé bérés. Kapalang dédéblog." Ceg kana pacul. Turun deui ka sawah.

Hawar-hawar, kapireng adzan Lohor. Mang Karta ngagecruk kénéh macul. Bi Karni ngumbahan piring. Hanjat ti tampian, rét Bi Karni ka sawah.
"Kang...!" Ngagoak. Rawah-riwih. Muru ka sawah.
Mang Karta ceurik nggeunggeuik, nempo awakna nyuksruk kana leutak. Teu usik deui.