Fikmin "PAMAJIKAN"

Pamajikan ngagabrug ka indungna. Eurih-euriheun. Bapana mencrong ka kuring. Kuring samar polah. Kumaha mun pamajikan ngadoni. Kumaha mun mitoha wéra. Kumaha mun toko dijabel deui. Kumaha mun kuring diusir. Nyasat hirup nyalindung ka gelung. Dipulung minantu ku dunungan.

Tadi, basa aya nu keketrok kana panto, kuring jeung pamajikan keur paséa. Sabenerna lain salah-salah kuring teuing, bonganna pamajikan teu bisa ngurus awak, tara dangdan. Numatak pantes mun kuring kagoda ku Siska, randa nu teu weléh luis kos artis. Kuring bobogohan deui téh, saukur panglumpatan. Hiburan. Ari kudu nepi ka pepegatan jeung pamajikan mah, ké heula anan. Tapi nempo galagat kieu, jigana kacow.

"Aya naon?" Sora agem mitoha lalaki, matak sebér. Pamajikan ngarérét. Kuring pias.
"Nembé mah badanten sareng Si Aa, badé ngalongok ka ditu. Abdi sono, tos sababaraha dinten kaimpénkeun waé. Kaleresan Bapa sareng Umi ayeuna ka darieu, bingah pisan...!" Pamajikan nyusut cipanonna.
"Euh, sok ngareureuwas!" Mitoha mararésem. Dada karasa ngemplong.

Fikmin "BALIHO NGABOBODO"

Neuteup baliho di sisi jalan. Foto lalaki maké kopéah hideung keur seuri. Di gigireunna aya tulisan gedé, "PILIH PAMINGPIN SHOLÉH". Di belah handap, ngajajar foto-foto éta lalaki keur di masjid, di madrasah, di panti asuhan, di sawah, nepi ka aya ogé nu keur di solokan. Matak reueus. Teu sangka, geuning anjeunna téh saurang inohong calon pamingpin ieu dayeuh. Hayang geura tepung. 

Rérés sholat Ied, gura-giru ngajugjug gedong sigrong nu pagerna jangkung. Bener ceuk panyangka, ari Lebaran mah panto pagerna dibuka. Lalaki nu fotona aya dina baliho, soméah ngabagéakeun sémah. Kuring milu ngantay. Silihpelong. Gabrug.
"Bapa...!" Kuring nangkeup pageuh. Karasa anjeunna ngusapan tonggong. Ngarandeg. Rut-rét ka sémah.
"Saha manéh?" Anjeunna undur-unduran.
"Abdi putra bapa ti lembur. Tos lima welas taun teu pendak, sono!" Ngasongkeun foto kuring keur leutik, ema, jeung bapa.
"Uka-aku sambarangan, siah! Kaluar...!"
Kuring direjeng ku lalaki jarangkung badag. Digusur. Hiuk. Leng. Inget-inget geus ngaringkuk, handapeun baliho foto bapa.

Fikmin "KAPODOSAN"

Beuteung karasa ngusial, jigana pédah basa ngaliwet, sambelna lada teuing. Rék ka cai, tapi sieun tinggaleun milu moro jomét. Lumayan, itung-itung "perbaikan gizi", sakalian ngirit bekel. "Burukeun atuh! Rék milu, moal?" Uhé ngelol ti lawang kobong. "Arék, dagoan sakeudeung!" Kuring buru-buru dadamping. Satengah lumpat, ngudag babaturan nu geus ti heula. Samping nu can pageuh didadampingkeunana, morosot. Tikudawet. Geblug, labuh. Bujur prat-prét-prot. Teu dirasa. Jung deui. Ngudag. Haruhah-haréhoh.

Di tempat nu ngayakeun tasyakuran, diuk deukeut Mama Ajengan, ngan kahalangan ku Uhé wungkul. Beuteung ujug-ujug karasa deui. Kuring élékésékéng. Bujur ugal-égol nahan nu ngusial. Prééét! Aya sora ngawirahma, rada panjang. Teu katahan. Saréréa ngalieuk ka palebah kuring. Marengkekan irung. Kuring buru-buru milu ngalieuk ka gigireun. Uhé rampang-reumpeung. Manéhna ogé, buru-buru ngalieuk deui ka gigireunana. Mama Ajengan molototan.

Fikmin "NEUNGGAR CADAS"

"Bilaa walaamin tholiban dho'jazman, filfi'li hakadza bilam walamma...." kapireng sora santri keur nganadzhom Alfiyah di madrasah. Kuniang, hudang. Keur sarangeuk ngaji. Gara-garana mah, meunang sms ti pimitohaeun. Eusina matak bingung, bet ujug-ujug megatkeun hubungan kuring jeung Néng Fitri, anakna. Basa Minggu kamari ka imahna, asa euweuh riuk-riuk teu panuju. Hemeng.

Gesut, dangdan. Panasaran, rék ditéangkeun. Di hareupeun kobong, panggih jeung A Haji Irfan, putrana Mama Ajengan.
"Rék ka mana, Mang?" A Haji Irfan nanya.
"Badé wangsul heula, A Haji! Nuju teu raraos," cekéng, tungkul.
"Oh, ati-ati wé atuh, nya!" A Haji Irfan nyetater motorna. Jius, indit.

Dina angkot, pikiran mah malaweung. Beurat pisan kudu pipisahan jeung Néng Fitri téh. Bélaan puasa mutih hayang meunangkeunana ogé, atuda béntangna kobong awéwé, teu sirikna pada marebutkeun.
"Kiri...!" Kuring nyorowok. Anteng teuing ngalamun, ampir kaliwat gangna. Jrut, turun. Leumpang ngalénghoy. Srog, ka buruan imah Néng Fitri. Gebeg. Motor A Haji Irfan aya ngajogrog.

Fikmin "BUDAK JALANAN"

Di lampu mérah. Tamba tiris, kusiwel ngaluarkeun udud. Diseungeut. "Bagi duitnya dong, Om!" budak awéwé umuran lima taun, noél. Kuring gideug, keur kagok. Budak taralak-tirilik, namprak ka saban jalma. Teu téga. Rumpu-rampa, ngodok pésak. Budak digupayan. Song, duit lima rébu salambar. Budak jigrah, ngaléos teu nuhun-nuhun acan. Kuring ngahuleng sawatara jongjongan. Lampu kaburu robah kana héjo. Ngoper gigi, motor maju deui.

Pikiran kumalayang, masih kénéh inget ka budak tadi. Ras ka si bungsu anu umurna moal jauh béda. Teu karasa, cipanon ngeclak. Néangan tempat muter arah. Balik deui. Katempo budak keur diuk dina trotoar. "Ikut sama Om, yuk!" cekéng. Budak digabrug, diceungceurikan. "Woy! Ngapain lu ganggu anak gua!" Aya nu nepak taktak. Dilieuk. Lalaki jangkung badag. Jung, nangtung. Hayang ngalayanan. Tapi katempo aya dua baturna nyampeurkeun ti peuntaseun jalan, dina leungeunna gugurilapan péso balati. Wawanén ngadadak murengked. Kapaksa naék deui kana motor. Jius, indit. "Hampura, Anaking...!" batin jumerit.

Fikmin "NU NGUDAG"

"Sing eucreug mawa mobil téh atuh, nyét!" Mang Acéng sesengor ka supir mobil anu eureun ngadadak, teu méré lampu sén. "Hus! Tong kitu, Mang!" kuring ngélingan. "Keuheul atuda, A!" Méméh ngagas, Mang Acéng ngacungkeun peureup heula.

Teu disangka-sangka, mobil téh ngudag. Mang Acéng kaciri reuwaseun, mobil dibalapkeun. "Kadé atuh, Mang! Saur abdi gé naon, jadi piributeun!" Nyekel jok tipepereket, sieun cilaka. Palebah jalan anu lempeng, mobil kasiap. Dipalangkeun. Cekit. Mang Acéng ngerém. Kuring ngusapan tarang, tidagor kana dashboard.

Tina mobil turun duaan, buukna carepak. "Kaluar, siah!" Nodongkeun péstol. Mang Acéng ngayekyek, kuring ngeleper. Anu saurang ngagedoran kaca mobil. "Dor!" péstol dibekaskeun ka luhur. Gegedor deui.
"Buka wé, Mang!" cekéng. Rada mandeg-mayong Mang Acéng muka kaca mobil, beungeutna pias.
"Pu..., punten wé, Pa...!" Acong-acongan.
"Naon, ih! Sayah mah ngudag téh rék ménta seuneu, ti tadi rék nyeungeut roko euweuh panékérna!" Lalaki nu nyekel péstol ngaluarkeun bungkus roko tina kantong jékétna.

Fikmin "KULI MANGGUL"

Meni asa hararaseum sungut, ti isuk can udud. Duit teu boga, rék kasbon éra. Atuda karék gé saminggu gawé di pasar téh, ngabantuan mamang dagang sayuran.
"Héy, ngahuleng waé!" Bu Haji langganan ngagebah.
"Éh, badé balanja naon, Bu Haji? kuring nyéréngéh.
"Ieu bonna, biasa wé engké disampeur," Bu Haji ngasongkeun keretas sacewir. Kuring pakpikpek méréan nurutkeun pesenan tina bon. Sanggeus bérés, bonna dibikeun ka mamang.

"Tos bérés?" Bu Haji datang deui, angkaribung ku balanjaan.
"Atos, itu bonna di mamang," cekéng. Créng, dibayar.
"Teu aya nu kuli manggul, nya?" Bu Haji luak-lieuk.
"Wios ku abdi wé atuh!" Haripeut, hayang meunang kulian keur meuli udud.
"Daék, kitu?" Bu Haji melong, cangcaya. Kuring unggeuk. Regeyeng, karung balanjaan dipanggul. Jumarigjeug bubuhan teu biasa. Nepi ka hareupeun pasar, cangkéng karasa nyeri. Awak luut-léét késang. Balanjaan ditaék-taékeun kana angkot. Kuring ngajejeten, nungguan kulian.
"Nuhun, nya! Keur kasép téh bageur, ih!" Bu Haji imut. Geuleuyeung, angkot maju. Kuring ngahuleng.

Fikmin "AMBON SORANGAN"

Neuteup fotona. Geulis. Panon cureuleuk, dipasieup ku halis ngajelér paéh. Irung mancung, bubuhan turunan Arab. Jadi inget ka Myriam Farésh, penyanyi ti Lebanon. Nyeplés, teu dipiceun sasieureun. Sampurna. Kuring bogoh. Rarasaan, manéhna ogé pasti bogoheun ka kuring. Kaciri sih tina sikepna.
Jentréng. "Aa, tiasa teu ka bumi téh?" Asa kagareuwahkeun. Ti tadi BBMna can dibales, anteng teuing ngalamun. "Aya naon? Kangen, nya?" Ngabales BBMna. "Surprise, lah! Énggalan wé ka dieu!" Diémbohan emoticon seuri, ngabring. Pikiran geus miheulaan kumalayang. Rék sakalian ditémbak poé ieu, supaya leuwih jongjon. Lain saukur kabogoh dina implengan.

Jol, ka imahna. Rada ramé.
"Aya naon ieu téh?" Noél manéhna.
"Éh, geuning tos sumping? Surpraiiis! Abdi badé tunangan!" Jigrah.
"Nembé gé Aa badé némbak, geuning langsung tunangan? Bener-bener surprise! Nuhun, geulis...!" Kuring rék nangkeup.
"Éy, da sanés sareng Aa!" Undur-unduran.
"Hah...?" Jantung asa dicentok.
"Sareng itu...!" Manéhna nunjuk ka nu karék turun tina mobil.
"Bapa...?" Tetempoan langsung ranyay.

Fikmin "SALAH NGODOK"

Acép geus saged rék indit ka masjid jamé. Maké kopéah bodas, koko bodas, samping BHS, sorban Khasmiri héjo. Tasbéh kaukah diasupkeun kana pésak koko belah kénca, susur di pésak katuhu. Nyokot bungkus roko. Diilikan. "Euh, béak...!" Hanjelu. Rada jauh ka masjid jamé téh. Mahi sabatangeun roko, sabot leumpang. Ngodok pésak calana. Nyokot lokét. Duit saratus rébu nu ngan kari salambar, diasupkeun kana pésak koko kénca. Engké balik ti masjid jamé, rék sakalian meuli roko jeung kopi. Ngarahrahan deui pésak calana. Goréhél, manggih duit dua rébu, keur infaq. Diasupkeun kana pésak katuhu. Kencling, indit.

Di masjid. Mendeko, wiridan. Tasbéh geus meunang sababaraha puteran. Gepluk, ragrag. Nundutan. "Cép...!" Nu diuk gigireun, noél. Koréjat. Culang-cileung. Nu noél, nunjuk kana koropak. Acép upuy-apay kana pésak koko. Duit dipintel-pintel. Teu ditempo heula. Blus, kana koropak. Leng. Gebeg. Leungeunna ngodok pésak deui. Bréh, duit dua rébu nu geus kucel. Ngahuhuleng. Melong koropak nu keur dipapaykeun.

Fikmin "BIGOS"

"Anak Si Ucih mah dasar awéwé teu eucreug, tukang ulin jeung lalaki! Badis wé wc umum, matak pantes mun céndol dikalapaan ogé!" Ceu Acah biwirna kotka nyuruwidil.
"Naha jig-jigan kana wc umum, Ceu?" Nyi Acih ngahuleng.
"Heueuh, saha waé meunang kiih di dinya, asal daék mayar!" Ceu Acah ngajebi. "Hihihi..., bisa wé ka batur téh, ah!" Ma Ocoh nu keur ngabulaéh nyisig, nyikikik.
"Meunggeus! Baku ari geus ngomongkeun batur téh, komo tah Si Acah mah bigos! Bubar, bubar!" Kang Junéd muncereng. Ambek, warungna ngan jadi tempat ngagosip waé. Nu keur ngagarosip, murungkut. Arindit bari angger tingkucuwes.

"Icih, nyanéh di mana? Yeuh, pangnyangraykeun sirinding!" Ceu Acah ngageroan anakna.
"Ih, nyanéh mah ari digero-gero ku kolot téh sok tara daék némbalan!" Kulutrak, mukakeun panto dapur. Bréh, Icih keur babalongkéngan. Di gigireunna, aya petis pakél jeung kadongdong.

Fikmin "KA MASJID"

Ngahaja mun rék indit ka masjid téh, sok rada nguriling. Kahiji sunah, kaduana hayang liwat ka imah manéhna. Mang Karta, tatangga deukeut, ngan kahalangan sababaraha imah. Lain pédah hayang katangar, tapi itung-itung syi'ar. Sugan wé ari ku mindeng nempo nu liwat ka masjid mah, haté Mang Karta katoél jadi hayang nuturkeun.
"Punten, ngiring ngalangkung...." Kuring rengkuh. Mang Karta tibang ngarérét. Haré-haré.
"Hayu, ka masjid sareng, Mang!" Ngarandeg.
"Jung wé rék ka masjid mah, teu kudu ujuk-ajak! Sakalian béjakeun ka Si Ustad, mun keur awong-awongan di masjid, tong sok sindir-sampir! Rék solat, rék henteu, kumaha déwék wé!" Mang Karta muncereng. Kuring ngahuleng. Teu hayang némbalan deui, moal pibenereun.

Sababaraha kali ngajak Mang Karta ka masjid, luput, tara daékeun. Mindeng malik nyarékan, nepikeun ka kungsi malédog ku cungkir. Tapi poé ieu, Mang Karta aya ka masjid. Kuring ngan wasa ngeclakkeun cipanon, nempo Mang karta panghareupna. Ngajepat.

Fikmin "PILKADUT"

Gedé haté, nempo simpatisan sakitu merulna. Ti isuk nepi ka tengah peuting, imah tara suwung ku sémah. Jul-jol nu méré dukungan. Loba nu milu cakah-cikih, nguruskeun nyieun baliho, kaos, stiker, jeung sajabana.
"Bapa pasti janten!" Kang Obay, inohong ti Cibojong, nangkeup sabari nampanan amplop.
"Keureut ceuli déwék, mun nepi ka Pa Dodi teu jadi!" Darman, jawara Pasir Ungked, hahaok. Ngacungkeun peureupna.
"Hidup, Pa Dodi!" Nu ngariung di hareupeun imah, tingcorowok.
Reugreug. Sanajan kudu loba medol modal usaha ogé, teu panasaran. Mun kurang kénéh, aya sertifikat imah jeung pabrik nu bisa diborahkeun ka bank. Keun, engké ogé mun geus jadi mah, tangtu bakal kapulangkeun deui ieuh.

Nu surak ayeuh-ayeuhan, ngabagéakeun calon pamingpin anyar. Itungan sora geus kacida jomplangna. Sung-song nu sasalaman. Pada ngagabrug. Kuring ngusap beungeut sababaraha kali. Tingkolébat naon nu bakal disanghareupan.
"Hidup, Pa Rahmat...!" Asa ngajelengéng kana ceuli. Kang Obay jeung Darman, ngagéndéng Pa Rahmat nu meunang pamilihan. Leng.