"Sing eucreug mawa mobil téh atuh, nyét!" Mang Acéng sesengor ka supir mobil anu eureun ngadadak, teu méré lampu sén. "Hus! Tong kitu, Mang!" kuring ngélingan. "Keuheul atuda, A!" Méméh ngagas, Mang Acéng ngacungkeun peureup heula.
Teu disangka-sangka, mobil téh ngudag. Mang Acéng kaciri reuwaseun, mobil dibalapkeun. "Kadé atuh, Mang! Saur abdi gé naon, jadi piributeun!" Nyekel jok tipepereket, sieun cilaka. Palebah jalan anu lempeng, mobil kasiap. Dipalangkeun. Cekit. Mang Acéng ngerém. Kuring ngusapan tarang, tidagor kana dashboard.
Tina mobil turun duaan, buukna carepak. "Kaluar, siah!" Nodongkeun péstol. Mang Acéng ngayekyek, kuring ngeleper. Anu saurang ngagedoran kaca mobil. "Dor!" péstol dibekaskeun ka luhur. Gegedor deui.
"Buka wé, Mang!" cekéng. Rada mandeg-mayong Mang Acéng muka kaca mobil, beungeutna pias.
"Pu..., punten wé, Pa...!" Acong-acongan.
"Naon, ih! Sayah mah ngudag téh rék ménta seuneu, ti tadi rék nyeungeut roko euweuh panékérna!" Lalaki nu nyekel péstol ngaluarkeun bungkus roko tina kantong jékétna.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar