Fikmin "GUPAY PILEULEUYAN"

Teu, teu boga karep rék sulaya. Tapi ieu rasa, geus meruhkeun pogotna kasono ka manéhna. Rasa nu geus lila ngancik, ngajadikeun kuring teu genah cicing.
"Néng, hapunten.... Sanés Aa ilang kaasih, mung Aa asa teu sanggem...," karasa aya nu nyelek dina tikoro.
"Naha Aa teu hawatos ka abdi, bet badé téga ngantunkeun...?" Aya nu ngalémbéréh tina nétrana.
"Hirup mah kedah réalistis, geulis!" malieus, nyamunikeun kingkin.
"Abdi nampi sakumaha ayana Aa," ngaranggeum leungeun.
"Aa terang. Mung..., Aa alim nyesahkeun Enéng. Wayahna, nya, Aa seja amit mundur," ngaleupaskeun cekelan leungeunna.
"Aa...!" ngagabrug.
"Sing sabar, geulis! Upami urang ditakdirkeun ngajodo, tangtos pendak deui," ngusapan tonggongna. Lalaunan, dileupaskeun.
"Aa...!" manéhna gugupay. Teu dilieuk deui. Geus teu wasa nandangan rasa nu salila ieu milaraan. Kuring lumpat ka WC umum.