Imam Al-haddad r.a. nyarioskeun, yén manusa kabagi kana tilu golongan ;
Kahiji, ngabogaan akal sampurna, nyaéta jalma anu boga niat alus tur migawé kaalusan pikeun ngahontal tujuanana.
Kadua, ngabogaan akal saparo, nyaéta jalma anu boga niat alus tapi migawé kagoréngan pikeun ngahontal tujuanana.
Katilu, teu boga akal, nyaéta jalma anu boga niat goréng tur pagawéanana ogé goréng.
Mugia urang saréréa sing kagolongkeun kana jalma anu kahiji...aamiin.
Sanajan teu ngarti naon maksudna, angger dilakonan. Bari leumpang, kuring nyabutan bulu tina kamocéng. Diragragkeun sapanjang jalan, ti imah kuring nepi ka bumi Mama Ajengan.
"Aya sabaraha bulu tina kamocéng téh, Cép?" Mama Ajengan naros.
"Eu..., langkung ti saratus. Abdi kérok waé ngétangna, Mama...," kuring tungkul.
"Pulungan deui bulu kamocéngna, jung! Engké, balik deui ka dieu!"
Kuring ngahuleng. Tapi teu wani baha kana panitah guru, tangtu aya pangajaran di satukangeunana.
Kuring mapay deui jalan nu tadi kaliwatan. Néangan bulu kamocéng. Sihoréng geus areuweuh, katebak ku angin meureun. Boa aya nu némpél dina motor atawa mobil, kabawa teuing nepi ka mana. Panasaran, unggal rungkun diriksaan. Dipapay ka unggal gang. Nepi ka imah, awak baseuh ku késang. Bulu kamocéng ngan kapanggih lima siki.
Kuring balik deui ka bumi Mama Ajengan. Naék ojég, geus lungsé pisan ari kudu leumpang mah.
"Kapanggih sabaraha bulu kamocéng téh?" Mama Ajengan ngabagéakeun bari imut.
"Mung kapendak lima...," pipi kuring karasa panas, bakating ku éra.
"Tah, éta bulu kamocéng téh ibarat fitnah. Nu matak, fitnah disebutkeun leuwih kejem tibatan maténi. Sok, lenyepan wé ku sorangan!"
"Mah, tos asak, can? Lapar...." Ngelol ka dapur.
"Teu sabaran, ih! Kantun nyambel." Pamajikan malédog ku cangkang jéngkol. Kuring rikat ngelok. Nyampeurkeun. Nangkeup ti tukang.
"Éy, kalah nangkeup. Hayu, atuh!" Ngawadahan sambel tina coét. Kuring mantuan mawa kaolahan ka méja makan.
"Wih, mantap!" Kétap, nempo deungeun sangu karesep. Peda beureum, sambel suuk, lalabna jéngkol ngora.
Karék ogé rék ngahuap, kirining, hapé sada. Sangu nu kari am, ditunda deui kana piring. Kuring cengkat, rék nyokot hapé.
"Saurna lapar..., antep heula wé nu nelpon mah!" Pamajikan ngahuit.
"Ih, bilih boss akang. Nyaah, piduiteun." Teu nolih.
Rérés dahar, ngabaheuhay. Kamerekaan, béak tilu piring bakat ku ponyo. Kelepus, udud. Ni'mat naker.
Hawar-hawar, kapireng adzan Lohor.
"Kang, énggalan ka masjid, bilih kakantun berjama'ah!" Pamajikan ngélingan.
"Ké wé sholat mah, kagok keur udud heula, yeuh!" Haré-haré.
