"Mah, tos asak, can? Lapar...." Ngelol ka dapur.
"Teu sabaran, ih! Kantun nyambel." Pamajikan malédog ku cangkang jéngkol. Kuring rikat ngelok. Nyampeurkeun. Nangkeup ti tukang.
"Éy, kalah nangkeup. Hayu, atuh!" Ngawadahan sambel tina coét. Kuring mantuan mawa kaolahan ka méja makan.
"Wih, mantap!" Kétap, nempo deungeun sangu karesep. Peda beureum, sambel suuk, lalabna jéngkol ngora.
Karék ogé rék ngahuap, kirining, hapé sada. Sangu nu kari am, ditunda deui kana piring. Kuring cengkat, rék nyokot hapé.
"Saurna lapar..., antep heula wé nu nelpon mah!" Pamajikan ngahuit.
"Ih, bilih boss akang. Nyaah, piduiteun." Teu nolih.
Rérés dahar, ngabaheuhay. Kamerekaan, béak tilu piring bakat ku ponyo. Kelepus, udud. Ni'mat naker.
Hawar-hawar, kapireng adzan Lohor.
"Kang, énggalan ka masjid, bilih kakantun berjama'ah!" Pamajikan ngélingan.
"Ké wé sholat mah, kagok keur udud heula, yeuh!" Haré-haré.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar