Fikmin "GATOT"

Keur ngopi sabari maca koran di tepas. Tatangga hareupeun, kaluar. Ngadon senam di buruan imahna. Randa bohay. Kaktus wé sugan mah, lila teu kacaian ogé, angger montok. Maké calana pondok, ka luhurna kaos pungsat, némbongkeun bujalna nu rada dosol. Kuring nyokot roko hurung tina asbak. Koran dikohokan, dipaké noong. Manéhna dodongkoan. Katempo aya nu tinggulantung sagedé mélon. Awak ngadadak asa nyongkab. Digeberan maké dudukuy. Gondok laki turun naék kos éskalator. "Astaghfirullah...! Di jero ogé aya nu kitu mah!" Jung, nangtung. Calana karasa nyeregan, katulak ku tumbak.

"Mah, Mamaaah...!" ngageroan pamajikan. Sup, ka kamar. Nyingkabkeun kulambu. Suwung. "Mah, di mana?" nyorowok. "Ieu, di pawon...!" pamajikan némbalan. Beuheung soang mingkin celenggeu dina jero calana. Hayang geura dicepét ku gégép kulit, nepi ka muncratkeun lého pédo. Leumpang moyongkod. Muru dapur. Bréh, pamajikan keur gégéroh. Maké daster belél, buukna dibeungkeut ku karét geulang. Nu asalna celenggeu téh, ngulahék deui. Calana ngalogoran.

Fikmin "PAMAJIKAN"

Neuteup pamajikan. Ditelek-telek. Bener, boga pamajikan téh geulis. Teu éléh ku artis, Omas waé mah liwat. Mojang Sukabumi téa geus kawéntar kageulisanana, pédah rada malatré wungkul. Kitu sotéh ceuk Si Kodok urang Bogor, da manéhna kungsi ditampik ku Dési Ratnasari. Padahal kangaranan awéwé matré mah teu di mana teu di mendi, geus ilahar. Kapan keur ngageulis téh kudu gedé modal. Keur ka salon, meuli pupur, lipen, jeung nu séjén-séjénna. Mun hayang boga pamajikan geulis, tangtu kudu siap waragadna. Ari pangala pas-pasan mah, wayahna wé boga pamajikan caludih ogé kudu narimakeun.

"Pupur abdi nu kénging mésér minggon kamari, tos séép. Pangmésérkeun deui, nya! Abdi ngageulis téh pan kanggo Aa, supados Aa sugema," ceuk pamajikan bari dangdak-déngdék hareupeun eunteung. "Na enya mung kanggo Aa, Néng?" cekéng, panasaran. "Haaar, ari Aa! Nya tangtos kanggo Aa wungkul, carogé abdi!" pamajikan mencrong. "Ari Enéng narsis di sosméd, kanggo saha atuh?" garo-garo teu ateul.

Fikmin "PILKADAL"

Nyanghareupan pilkada, kuring jadi remen "blusukan". Saba désa. Keun, lima taun sakali ieuh kikituanana ogé. Nu matak reugreug, kuring kaasup calon kuat. Bubuhan kuring mah beresih, tara ceceremed mun sakirana bakal kanyahoan. Rapih.
Satutas kampanye di pakampungan nu jolok, kuring milu ngarereb di imah warga. Api-api biasa hirup basajan. Sanajan jarijipen, nu penting bisa katiléy hadé.
"I can’t live, if livin’ is without you...!" kapireng aya nu ngahariring. Tuluy gogoakan.
"Éta saha?" nanya nu boga imah.
"Erin, pun alo. Sapuluh taun kalangkung, anjeunna kuliah di dayeuh. Mulang ka lembur sabari bureuyeung, saurna kabogohna kabur. Ti harita, rada kaganggu jiwana. Nu mawi ayeuna dikerem di gudang pengker," nu boga imah carinakdak.
"Deudeuh teuing...! Abdi hoyong ningal!" Kuring nuturkeun nu boga imah. Diiringkeun wartawan. Sina diékspos, yén kuring jalma sholéh. Bray, panto gudang dibuka. Nu keur gogoakan ngalieuk. Mencrong. "Kang Andi, ieu abdi Rina...!" ngagabrug. Foto kuring keur ngora nu dikeukeuweukna, ragrag.

Fikmin "JADI KAWIN"

Huleng jentul. Ras, ka Sélvi. Karék lulus SMU. Bogoh nataku. Resep ku ogona. Diajakan kawin, tapi majar hayang kuliah heula. Nyaah, meunang béasiswa di UGM cenah. Kuring dititah nungguan nepi ka manéhna bérés kuliah. Édas. Tungtungna mah pegat. Nyeri.
"Tong ka abg waé, geura! Bapa boga picaloneun, anak babaturan bapa. Randa, geus boga imah. Keun, da manéh ogé duda ieuh. Nu penting mah bageur, bisa silihpihapékeun diri," bapa ngélingan. "Geulis, teu?" kuring nyéréngéh. "Nya, geulis atuh! Kolot ogé meunang mapantes, teu sagawayah," ngasongkeun foto. Geulis. Bohay. Kuring unggeuk, tibatan lieur.

Saminggu ti sanggeus panggih, jeung pada-pada cocog, jadi ogé dirapalan. Kawin duda ka randa, teu kudu loba cing-cong. Teu raraméan. Sabudalna sémah, langsung nuju ka imah pamajikan. Paduduaan. Teu kuat, hayang geura murak. Kuring alak-ilik ka sakuliah patengahan imah. "Tah, nu ieu foto putra abdi hiji-hijina. Ayeuna nembé lebet kuliah, janten teu sempet uih heula," pamajikan noél. Kuring ngalieuk. "Sélvi...?"

Fikmin "UHÉ TÉA"

Uhé pakansi ka Bali. Panasaran, hayang apal pulo nu kawéntar kaéndahanana. Ulah ukur cenah, jeung nempo dina tipi wungkul. Satutas ngareureuhkeun kacapé, mandi, jeung sholat di kamar hotél, Uhé turun ka loby. Beuteungna kukurubukan, nagih eusi. Sup, ka réstoran. Mencrong daptar menu nu teu kaharti. "Pokonyah, sayah pesen makanan yang paling enak ajah. Nu penting mah, nasinyah yang banyak," pokna, ka palayan réstoran. Song, sangu haneut, jeung lalawuhna. "Inih daging apah, yah?" nunjuk kaolahan daging. Seungit. Pikauruyeun. "Oh, itu daging babi, Pak!" palayan manggut. "Hah...?" Uhé tibuburanjat. Berengbeng, lumpat ka toilét. Borolo, utah.

Poé isukna, ulin ka basisir. Panon Uhé lir penari Bali, molotot sabari gular-giler. Nempo bulé nu ampir buligir keur mararoyan. "Astaghfirullah...!" Uhé meureumkeun panonna. Ngusap beungeut. Nyah, beunta deui. Ngahuleng. Berengbeng, lumpat ka rungkun. Borolo, utah.

Fikmin "INBOX NYANTOX"

Ditelek-telek. Geulis. Pameunteu ngadaun seureuh. Pakulitan bulé, leucir, matak tisolédat reungit. Asa-asa sok nempo, tapi teuing di mana. Mirip artis nu dina tipi, kitu? Diinget-inget. Lebeng. Ah, panasaran.
"Hai, boleh kenalan ga?" nyobaan diinbox. Sajam, dua jam, didago-dago balesanana. Nyamos.
"Pa, jajap abdi ka pasar, yu!" beungeut buleud pamajikan, ngelol ti lawang kamer. Koréjat. Buru-buru fb dilog out.
"Duh, nuju teu raraos, lebet angin rupina mah. Nyalira wé atuh!" pupuringisan.

Sanggeus pamajikan indit, fb dibuka deui. Teu kungsi lila, aya notifikasi inbox.
"Blh. Cpa y?" cenah. Tulisanana gaul. Leng. Dilelebah pihartieun singgetanana. Lila-lila mah, wangkongan teu burung lancar. Rayuan-rayuan murudul. Nyantok. Jangjian kopdar poé isukan. Basa pamajikan balik, hp geus rapih.
"Geuning tos uih?" gigisik. Api-api hudang saré.
"Muhun. Éh, kenal ka ieu, teu?" pamajikan ngasongkeun hpna. Bréh, foto awéwé nu tadi inboxan, dina folder beauty plus.

Fiksi "NINI-NINI BEUNGHAR"

Diréktur bank ngarasa héran, basa aya saurang nini-nini nabung 10 milyar.
"Ti mana Nini kénging artos sakitu seueurna? Ngical tanah?" Diréktur bank panasaran.
"Bapa mah képo, ih! Nini téh sok ngiring tarohan, bari sok kénging waé. Nini, gitchu lhoks!" Si Nini nyéréngéh. Ngagilirkeun sisigna.
"Oooh...!" Diréktur bank colohok.
"Bapa badé tarohan sareng Nini? Sok, Nini wantun tarohan 100 juta. Énjing gugah kulem, siki gagaduhan Bapa bakal pasagi!" mencrong. Nangtangan.
"Wah, piraku deui? Sok lah, 100 juta! Salila nyunyuhun hulu, siki kuring asa can kungsi pasagi. Jadi, pasti kuring nu meunang!" Diréktur bank ngagakgak.
"Énjing Nini ka dieu deui, tapi badé nyandak pengacara supaya langkung yakin. Deal?" Si Nini ngasongkeun leungeunna.
"Deal...!" Sasalaman.

Poé isukna, bener wé, Si Nini rebun-rebun kénéh geus nepungan diréktur bank, diiringkeun ku pengacara.
"Sok, geura bayar, Nini! Bukti, siki nu kuring angger buleud!" Diréktur bank namprak. Sura-seuri, atoh.
"Enya, ku Nini pasti dibayar! Tapi Nini kudu nyabak heula siki nu Bapa, kanggo ngayakinkeun!" Si Nini ngajawab santéy.
Diréktur bank ngahuleng. "Keun baé dicabak nini-nini ogé, lah! Nu penting 100 juta!" gerentesna.
"Kumaha?" Si Nini jebi.
"Siap, lah! Tah, geura cabak!" Diréktur bank muka seléting calanana.
Teu antaparah, gewewek Si Nini nyabak siki nu diréktur bank.
Pengacara nu ti tadi nempokeun, ujug-ujug nepak tarang, tuluy ngadagor-dagorkeun sirahna kana témbok.
"Kunaon éta Pa Pengacara dugi ka kitu?" Diréktur bank ngoréjat. Reuwas.
"Ah, teu pira, Pa! Nini tarohan 500 jutaan sareng Pa Pengacara, yén dinten ieu Nini bakal tiasa nyabak siki gagaduhan diréktur bank!" nyikikik.

Fikmin "HAYANG NYANDUNG"

Geus sabulan, gawé teu sumanget. Ti saprak Dési dieureunkeun jadi sekertaris kuring di kantor. Teu kaangseu deui parfumna nu sok ngahudang birahi. Euweuh deui tempoeun erok pungsat nu sok mamérkeun pingping mulusna. Sono nataku. Dasar apes. Harita, kuring keur papuket sabari ngalalahun manéhna. Teu kanyahoan, ujug-ujug torojol pamajikan. Teu bisa mingé. Poé éta kénéh, langsung disidang. "Nurustunjung, siah! Manéh dibéré kapercayaan ngurus pausahaan aing téh, kalah modolan! Mikir atuh..., mikir!" mitoha lalaki tutunjuk. Kuring ngeluk. Rumasa, hirup nyalindung ka gelung. Dési dipecat. Sekertaris diganti ku pamajikan.

Tapi, jéngkol aya usumna sotéh, ékol mah euweuh usuman. Ayeuna, situasi geus tiis deui. Kuring api-api rék milu seminar ka luar kota. Pamajikan percayaeun. Sajajalan, dina mobil héhéotan. "Bakal laksana ogé nyandung téh," seuri sorangan. Anjog ka imah Dési, rada ngarengkog. Loba jalma. Panasaran. Kapalang, uluk salam. Nu keur ngariung di patengahan, tinglalieuk. "Papih...?" kuring mencrong mitoha nu ngaréndéng jeung Dési. Hareupeun lebé.