Huleng jentul. Ras, ka Sélvi. Karék lulus SMU. Bogoh nataku. Resep ku ogona. Diajakan kawin, tapi majar hayang kuliah heula. Nyaah, meunang béasiswa di UGM cenah. Kuring dititah nungguan nepi ka manéhna bérés kuliah. Édas. Tungtungna mah pegat. Nyeri.
"Tong ka abg waé, geura! Bapa boga picaloneun, anak babaturan bapa. Randa, geus boga imah. Keun, da manéh ogé duda ieuh. Nu penting mah bageur, bisa silihpihapékeun diri," bapa ngélingan. "Geulis, teu?" kuring nyéréngéh. "Nya, geulis atuh! Kolot ogé meunang mapantes, teu sagawayah," ngasongkeun foto. Geulis. Bohay. Kuring unggeuk, tibatan lieur.
Saminggu ti sanggeus panggih, jeung pada-pada cocog, jadi ogé dirapalan. Kawin duda ka randa, teu kudu loba cing-cong. Teu raraméan. Sabudalna sémah, langsung nuju ka imah pamajikan. Paduduaan. Teu kuat, hayang geura murak. Kuring alak-ilik ka sakuliah patengahan imah. "Tah, nu ieu foto putra abdi hiji-hijina. Ayeuna nembé lebet kuliah, janten teu sempet uih heula," pamajikan noél. Kuring ngalieuk. "Sélvi...?"
Tidak ada komentar:
Posting Komentar