Neuteup pamajikan. Ditelek-telek. Bener, boga pamajikan téh geulis. Teu éléh ku artis, Omas waé mah liwat. Mojang Sukabumi téa geus kawéntar kageulisanana, pédah rada malatré wungkul. Kitu sotéh ceuk Si Kodok urang Bogor, da manéhna kungsi ditampik ku Dési Ratnasari. Padahal kangaranan awéwé matré mah teu di mana teu di mendi, geus ilahar. Kapan keur ngageulis téh kudu gedé modal. Keur ka salon, meuli pupur, lipen, jeung nu séjén-séjénna. Mun hayang boga pamajikan geulis, tangtu kudu siap waragadna. Ari pangala pas-pasan mah, wayahna wé boga pamajikan caludih ogé kudu narimakeun.
"Pupur abdi nu kénging mésér minggon kamari, tos séép. Pangmésérkeun deui, nya! Abdi ngageulis téh pan kanggo Aa, supados Aa sugema," ceuk pamajikan bari dangdak-déngdék hareupeun eunteung. "Na enya mung kanggo Aa, Néng?" cekéng, panasaran. "Haaar, ari Aa! Nya tangtos kanggo Aa wungkul, carogé abdi!" pamajikan mencrong. "Ari Enéng narsis di sosméd, kanggo saha atuh?" garo-garo teu ateul.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar