Geus sabulan, gawé teu sumanget. Ti saprak Dési dieureunkeun jadi sekertaris kuring di kantor. Teu kaangseu deui parfumna nu sok ngahudang birahi. Euweuh deui tempoeun erok pungsat nu sok mamérkeun pingping mulusna. Sono nataku. Dasar apes. Harita, kuring keur papuket sabari ngalalahun manéhna. Teu kanyahoan, ujug-ujug torojol pamajikan. Teu bisa mingé. Poé éta kénéh, langsung disidang. "Nurustunjung, siah! Manéh dibéré kapercayaan ngurus pausahaan aing téh, kalah modolan! Mikir atuh..., mikir!" mitoha lalaki tutunjuk. Kuring ngeluk. Rumasa, hirup nyalindung ka gelung. Dési dipecat. Sekertaris diganti ku pamajikan.
Tapi, jéngkol aya usumna sotéh, ékol mah euweuh usuman. Ayeuna, situasi geus tiis deui. Kuring api-api rék milu seminar ka luar kota. Pamajikan percayaeun. Sajajalan, dina mobil héhéotan. "Bakal laksana ogé nyandung téh," seuri sorangan. Anjog ka imah Dési, rada ngarengkog. Loba jalma. Panasaran. Kapalang, uluk salam. Nu keur ngariung di patengahan, tinglalieuk. "Papih...?" kuring mencrong mitoha nu ngaréndéng jeung Dési. Hareupeun lebé.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar