Di lampu mérah. Tamba tiris, kusiwel ngaluarkeun udud. Diseungeut. "Bagi duitnya dong, Om!" budak awéwé umuran lima taun, noél. Kuring gideug, keur kagok. Budak taralak-tirilik, namprak ka saban jalma. Teu téga. Rumpu-rampa, ngodok pésak. Budak digupayan. Song, duit lima rébu salambar. Budak jigrah, ngaléos teu nuhun-nuhun acan. Kuring ngahuleng sawatara jongjongan. Lampu kaburu robah kana héjo. Ngoper gigi, motor maju deui.
Pikiran kumalayang, masih kénéh inget ka budak tadi. Ras ka si bungsu anu umurna moal jauh béda. Teu karasa, cipanon ngeclak. Néangan tempat muter arah. Balik deui. Katempo budak keur diuk dina trotoar. "Ikut sama Om, yuk!" cekéng. Budak digabrug, diceungceurikan. "Woy! Ngapain lu ganggu anak gua!" Aya nu nepak taktak. Dilieuk. Lalaki jangkung badag. Jung, nangtung. Hayang ngalayanan. Tapi katempo aya dua baturna nyampeurkeun ti peuntaseun jalan, dina leungeunna gugurilapan péso balati. Wawanén ngadadak murengked. Kapaksa naék deui kana motor. Jius, indit. "Hampura, Anaking...!" batin jumerit.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar