"Hawatos Kang Acép, Ma!" Euis ngageubig-geubig leungeun indungna. "Nyeri kénéh haté ema ku lanceuk manéh téh," mugen. "Kang Acép sasambat waé ka Ema, nyuhunkeun dihapunten, rumaos dosa saurna..." keukeuh. Ma Ijah ngahuhuleng, cipanonna ngeyembeng. Ras inget, waktu dua bulan ka tukang ditundung ku Acép, anakna nu cikal. Teu pira, pédah teu kahaja aya piring nu peupeus waktu keur dikumbahan ku manéhna. Minantuna nyarékan, ngadoni ka Acép majar manéhna numpang téh ngan saukur ngarugikeun wungkul.
"Hapunten abdi, Ma!" sora Acép pegat-pegat, méh-méhan teu kadéngé. Cipanonna murubut. "Dihampura ku ema, Kasép!" Ma Ijah ngusapan buuk Acép. "Laa Ilaaha illallah...!" Cekleuk, kulapés. Nyawa Acép ninggalkeun ragana nu kari tulang dibungkus kulit.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar