"Kamari Kang Maman ngomong, cenah mah teu paruguh hirup nyorangan téh! Hayang balikan deui, tapi éra!" cekéng, basa panggih jeung Ceu Mimin di buruan imahna. "Nu leres, Kang? Sabenerna mah Mimin ogé sarua teu paruguh! Ngan, ari Kang Mamanna teu ka dieu mah, asa ku piraku awéwé nu nyanyampeurkeun!" Ceu Mimin paromanna marahmay, katempo aya gurat harepan dina cahya panonna.
Di warung kopi. "Ceu Mimin kamari curhat ka uing! Cenah, mun Kang Maman teu ngaragrakeun talak mah, usum hujan kieu téh aya nu ngeukeupan meureun, moal katirisan! Kacirina mah masih ngaharepkeun balikan deui jeung Akang!" nguyup cikopi, panon mélétét hayang nyaho réaksina. "Ah, nu bener?" Kang Maman curinghak. "Ciuus! Malahan mah talatah, Kang Maman titah ka imahna! Meungpeung can béak iddah cenah!" ngabohong. "Heueuh ah! Engké pan malem Juma'ah, sugan wé bisa langsung naék kos BBM! Nuhun inpona, Kang!" nyengir. Menerkeun calanana anu ngadadak jiga rada sereg. "Sip, lah!" kuring ngacungkeun jempol. "Ceu, itung kabéh! Sakalian tah jeung kopi Kang Abud, béré ududna wéh sabungkus! Pulanganana mah bikeun wé ka Kang Abud kabéh!" ngasongkeun duit saratus rébu salambar. Tuluy indit sabari héhéotan.
Poé Juma'ah isuk-isuk. Kang Maman katempo keur ngopi di tepas imahna sabari éélégan jeung Ceu Mimin, buukna bararucis. Kuring tibang bisa mésem. Sugema.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar