#Fikmin "Udin"

"Hayang sapatu anyaaar! Isin Udin mah di
sakolaan pada ngalédék majar sapatu Udin
lapareun!" balik sakola Udin inghak-inghakan,
sapatu anu calawak hareupna dialungkeun. "Sabar
atuh, Kasép! Pan Bapa teu acan gaduh artos, urang kaput
heula wé, nya!" bapana ngalelemu, paromanna alum, aya anu
ngeyembeng di juru panonna. "Alim, pokona hayang nu anyar!"
Udin ngagablogkeun panto.

Udin nangkeup tuur di tungtung jambatan, ambek kénéh ka
bapana anu teu cara bapa batur, kahayang anakna téh sagala
dicumponan, ka sakola gé babaturanna mah maké sapédah. Ari
bapa manéhna, tibang mangmeulikeun sapatu meni geus teu
mampuh, "Kaduhung aing boga bapa kitu!" belewer
ngalungkeun batu ka wahangan, ngabudalkeun kakeuheul ka
nu jadi bapa. Pas rék diuk deui, sarérét manéhna nempo
jelema tukang jajaluk nu keur angsrod-angsrodan, suku
duanana baruntung, ditempokeun, Udin ngahuhuleng.

Berengbeng lumpat, nubruk panto imah, ngagabrug ka
bapana, "Hapunten Udin, Pa! Muhun wios sapatu téh dikaput
wé!".