Geus sabulan akun Facebook Kang Déndi ngaleungit. Anu biasana unggal poé statusna murudul, anu pikaseurieun, anu lebay, kadang-kadang pikasebeleun. Ayeuna mah suwung. Tadina mah sugan téh kuring diblokir, hantem dipaluruh akunna teu kapanggih. Sihoréng ditanyakeun ka babaturan ogé sarua, akunna leungit, tutup akun.
Anteng ngalamun di tepas imah. Hapé ngagogolér, geus teu parurun mukaan Facebook. Leungiteun. Hanjakal teu pernah nanyakeun nomer hapéna. "Kang Déndi, Néng sono...!" ngagerendeng sorangan, sasambat. Teu karasa aya anu ngeclak ti juru panon. Ku kitu téa mah, salah kuring sorangan. Rumasa. Waktu chatting panungtungan, kuring ngambek, timburuan kaleuleuwihi pédah dina statusna sok loba nu mairan, awéwé wungkul bari jeung garumeulis. Kang Déndi ngajelaskeun yén euweuh nanaon jeung maranéhna, kuring keukeuh teu percaya. Kuring megatkeun hubungan, rencana kopdar dibolaykeun.
"Assalamu 'alaikum...!" Aya anu uluk salam. "Emana nuju teu aya, Mang!" cekéng. Teu dilieuk-lieuk acan. Paling ogé tukang kiridit langganan Ema. "Sanés badé ka Ema abdi mah! Enéngna, nyondong?" pokna. Panasaran ngalieuk. Katempo aya lalaki kasép, kumisna nyiripit rapih, maké iket makuta wangsa. Asa wawuh. Gebeg. "Kang Déndi...?" satengah teu percaya.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar