Dinner. Aya ku éndah, saméja duaan dicaangan cahya lilin. Romantis. Neuteup anu diuk hareupeun. Kasép, irung mancung. Dina gado, pipi, jeung luhureun biwirna mimiti renung bulu-bulu, mawa sieup. Macho. Keur anyar wawuh mah sugan téh turunan Arab, sihoréng Sunda pituin. "Kapungkur nuju kakandungan, mamah nyiram hoyong daging onta panginten," pokna sabari ngagakgak, basa harita ditanyakeun. Geus jadi kabiasaanana mun ditanya téh, ngajawabna sok direumbeuy ku heureuy.
Mimiti wawuh, harita kuring anyar pisan katipu ku lalaki. Ngaku-ngaku duda, sihoréng geus boga pamajikan dua. Matak waktu manéhna ngajak wawanohan téh asa cangcaya, sok komo bari kasép, tangtuna moal béda kangaranan lalaki mah. Manéhna keukeuh, langsung nepungan kolot kuring. Kuring diajak ka imahna. Tapi kacangacaya keukeuh aya, atuda umurna ogé leuwih ngora tujuh taun batan kuring. Kuring 37, manéhna karék 30 taun. "Sanaos Néng tos aya umur, Aa tetep cinta! Daripada ka nu tos teu aya umur, hiiiy sieun!" seuri sabari keukeureuceuman, ngagoda.
"Kunaon ngalamun, Ayang?" nu hareupeun ngagebah. "Néng bagja dipihukum ku Aa!" imut. "Aa ogé bagja, kacinta Aa hamo aya sudana!" nyawél gado. "Iyééy, cunihin!" ngajanggilek. "Wios atuh, da ka bojona ieuh!" ngeukeuwuk leungeun, pinuh ku rasa asih. Bagja. Rarabi geus 30 taun, répéh-rapih, geugeut kawas pangantén anyar.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar