#Fikmin "NGEUNTEUNG"

"Ari manéh téh saha?" Manéhna mencrong.
"Sing bener atuh hirup téh, euy! Manéh téh manusa, mana nu sia? Tong sok adigung hirup mah! manéh téh hina, hina, hina! Mimiti tina cai mani, ahirna jadi bangké, tina geuleuh jadi geuleuh!" mudigdig, napasna réngap ranjug.
"Kudu inget ka purwadaksi, tong sok ngalajur hawa napsu! Anjing budug paéh, ngan saukur bilatungan. Manéh mah manusa, lian ti bilatungan téh kudu nyanghareupan balitungan!" muncereng.
"Kudu kitu, ulah kieu, kos nu heueuh! Ari pagawéan taya pupurieunana. Maksiat ngeureuyeuh, ibadah ditolér-tolér. Lamun isukan manéh paéh, rék kumaha? Geus boga bekel naon ari manéh?" tutunjuk.
"Ari manéh dibéjaan téh kalah ngaléléwéan, pikasebeleun pisan!" molotot. Peureup dibuleudkeun. Jekok, nonjok satakerna.
"Aw...!" Manéhna muringis. Leungeunna baloboran getih, beling amarayah.