LALAKON KHOLIFAH UMAR JEUNG RAHAYAT LEUTIK

Umar bin Khottob nyaéta saurang pamingpin tuladan, anu apal pisan kapentingan rahayatna. Padahal, anjeunna nyalira hirup dina kaayaan basajan pisan.

Dina hiji wengi, sakumaha biasana Kholifah Umar bin Khottob sok mindeng nguriling "blusukan", nyumpingan rahayatna kalayan rerencepan. Anjeunna mendakan hiji saung leutik anu ti jerona kadéngé sora barudak keur careurik.

Anjeunna nyaketan sarta nengetan kaayaan di jero saung. Tétéla di jero saung éta katingali aya saurang awéwé anu keur olah, sarta diriung ku budak-budakna anu meujeuhna bilatung dulang.

"Dagoan, sakeudeung deui ogé asak!" Éta awéwé hantem ngalelemu budakna, tuluy-tuluyan ngomong yén kaolahan sakeudeung deui asak. Kholifah Umar ngaraos mangkeselkeun, sabab anu diolahkeun ku éta awéwé teu acan asak waé.

Pamustunganana, Kholifah Umar mendakan éta awéwé,
"Naha budak anjeun teu daékeun répéh waé?" taros Kholifah umar.
"Maranéhna lapareun pisan," jawab éta awéwé.
"Naha teu buburu dibikeun éta kadaharan anu keur diolahkeun?" Kholifah Umar naros deui.
"Kuring teu boga dahareun. Éta panci eusina saukur batu, ngan pikeun ngarépéhkeun maranéhanana supaya nyarangka yén éta panci eusina dahareun. Ku ayana kitu, maranehanana répéh sabab carapéeun, tuluy kasarean," jawab éta awéwé.

Haté  Kholifah Umar bin Khottob asa digerihan ngadangu waleran éta awéwé.
Saterusna Kholifah naros deui, "Naha anjeun sok migawé kitu unggal poé?"
"Enya, kuring geus teu boga kulawarga atawa salaki pikeun panyalindungan," jawab éta awéwé. Kholifah ngaraos jantungna lir anu dicentok, haténa mingkin asa digerihan ku hinis.

"Naha anjeun teu ménta pitulung ka kholifah supaya mantuan ku duit baitul mal?" Kholifah naros deui.
"Manéhna geus dzholim ka kuring!" Éta awéwé semu ambek.
"Dzholim...?" Kholifah ngagerendeng, ngarasa hanjelu.
"Enya, kuring kuciwa pisan kana pamaréntahanana! Sakuduna manéhna nempo kaayaan rahayatna, saha nu nyaho loba jalma anu sanasib kawas kuring!" ceuk éta awéwé deui.
Kholifah Umar bin Khottob tuluy ngadeg sabari nyarios, "Dagoan, engké kuring rék buru-buru balik deui ka dieu!"

Dina peuting anu hawana mingkin nyelecep, Kholifah gura-giru ka baitul mal di Madinah. Anjeunna manggul sakarung gedé gandrung dina taktakna, diréncangan ku Ibnu Abbas. Sohabat Ibnu Abbas nyandak minyak samin pikeun olah.
Lalampahan antara Madinah ka imah éta awéwé, kawilang jauh. Dugi ka salira Kholifah Umar luut-léét késang. Ningali kaayaan kitu, Ibnu Abbas nawiskeun pikeun ngagentos Kholifah Umar manggul karung anu dicandakna éta, tapi Kholifah Umar nampik sarta nyarios, "Kuring moal ngantep anjeun nyokot kasalahan-kasalahan kuring jaga di akhérat. Kajeun kuring nu manggul karung gedé ieu, sabab kuring rumasa salah kana naon anu karandapan ku éta awéwé sarta budak-budakna."

Saatos Kholifah sarta Ibnu Abbas dugi ka saung éta awéwé. Sakarung gandrung sarta minyak samin téh dibikeun. Geus teu bisa kacaturkeun deui kumaha bungaheunana éta awéwé. Salajengna Kholifah Umar mapadonan, supaya éta awéwé mendakan Kholifah dina poé isukna pikeun ngadaptarkeun dirina sarta budak-budakna di Baitul Mal.

Poé isukna, éta awéwé sarta budak-budakna indit pikeun mendakan kholifah. Kacida ngajenghokna éta awéwé mireungeuh yén lalaki anu geus nulungan manéhna tadi peuting téh, taya lian kholifahna sorangan, Kholifah Umar bin Khottob.

Buru-buru éta awéwé ménta dihampura kana kasalahanana, nu geus nyangka kholifah dzholim ka dirina. Tapi kholifah Umar keukeuh, ngangken yén dirina anu lepat.