#Fikmin "SUÉ"

Ti isuk nguprek ngoméan mobil di béngkél, ngahaja diburu-burukeun. Bébéja ka nu bogana mah karék bisa bérés isukan, padahal supaya bisa dipaké heula nganjang ka Dési, kabogoh anyar. "Boss, mobil badé dicandak wangsul ku abdi, sakantenan ditést bilih aya kénéh nu teu acan leres," cekéng, nyieun alesan. "Heugaé, ngan kadé tah mobil batur, jaba langganan deuih!" dunungan mapadonan.
Dangdan rapih, moal aya nu nyangka kuring montir nu sapopoéna bobolodog ku oli. Ngasms heula ka Dési, "Ayeuna badé otéwé, smskeun alamatna! Urang jalan-jalan nganggo mobil akang anu énggal!"
Mapay-mapay perumahan élit, néangan alamat. Reg, eureun di hareupeun imah gedong. Ngalaksonan. Panto gerbang dibuka ku satpam, rengkuh. "Hayang boga kabogoh anak jelema beunghar mah, ulah éléh gaya!" ngagerentes, sugema ku taktik sorangan. Jrut, turun. Dési kaluar ti imahna, ngabagéakeun. Alak-ilik kana mobil. Kuring ngan saukur mésem. Mobil diusapan, agul. "Naha geuning ieu mah mobil anu bapa?" Dési melong. Gebeg.