"Kamari Bapa ti Cibeber, aya parawan ngaranna Fitri, geulis, bageur, boga usaha sorangan, resep Bapa mah nempona ogé. Geus wé ka éta lah rarabi téh, engké ku Bapa diuruskeun, nyaho bérés wéh!" Bapa ngagebah Kuring anu keur anteng pésbukan. "Atuh ari resep mah, tikah wé ku Bapa, abdi mah moal waka!" Cekéng padu engab. "Weuh kahayang-hayangna Bapa manéh atuh éta mah!" Ibu norojol ti dapur langsung néngtéréwélang. Kuring ngaléos sabari nyenghél ninggalkeun anu keur paloba-loba omong.
Lain teu hayang rarabi, tapi asa ku bararosen wawawuhan jeung awéwé téh, mindeng teuing teu jadina. Geus sababaraha kali aya nu ngamprok-ngamprokeun, asa teu pas waé kana lelembutan, komo diasongan anu suksa-séksi mah, lain kabita ieuh, kalah sebel nempona ogé. Sakalieun Kuringna daék, awéwéna anu embungeun, pédah Kuring geus aya umur meureun, padahal mending ka nu geus aya umur daripada ka nu geus euweuh umur mah, sieun!
"Punten badé tumaros, dupi bumina Pa Ujang palih mana nya, Kang?" Gebeg, koréjat, jeblag, Kuring tijengkang tina bangku anu keur didiukan. Engap-engapan, keur ngalamun ujug-ujug kagareuwahkeun. Jung cengkat tuluy malik, ngadon olohok, calangap nempo anu tadi nanya. "Ih Akang, ditarosna téh kitu, tadi jujumpalikan, ayeuna kalah calangap, kadé bilih aya laleur!" Pokna sabari nyikikik. "Reuwas atuda, Néng!" Cekéng ngélémés. "Punten atuh, dihaja! Akang uninga bumina Pa Ujang?" Tanyana deui. "Ari Enéng saha?" Kuring malik nanya, rada curiga boa-boa Pamajikan Bapa anu ngora. "Iyéy, ditaros kalah malik naros! Abdi Fitri ti Cibeber, kamari téh Pa Ujang mesen kayu ka abdi, tuh ayeuna ku abdi dikintun!" Pokna, nunjuk treuk di sebrangeun jalan. "Oh, Pa Ujang mah atuh pun Bapa, mangga ku abdi dijajap!" Kuring ngajawab sabari malik nukangan, leungeun duanana dikejetkeun, yess! Haté bungangang pinuh ku pangharepan, sumanget ngiringkeun anu geulis.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar