#Fiksi "KATURUG KATUTUH"

Malem minggu, sok sanajan girimis bari jeung teu boga duit, Jang Odon maksakeun ngayonkeun rasa sono ka Nyi Léha, bébénéna urang Lembur peuntas. Duit 50 rébu ladang ngagadékeun calana lépis kameumeut dibeulikeun Sampoerna Mild sabungkus keur manéhna, Djaroem Coklat sabungkus keur calon mitoha lalaki, martabak sabungkus keur calon mitoha awéwé supaya araranteng, sésana dibeulikeun bénsin, keur Nyi Léha mah cukup ku mekel permén relaxa ogé atoheun.

"Assalamu 'alaikum!" Jang Odon uluk salam. "Wa 'alaikum salaam, éh Jang Odon, mangga kalebet!" Ma Édoh, indungna Nyi Léha muka panto ngabagéakeun, panonna ngarérét kana bungkusan anu dijingjing ku Jang Odon. Jang Odon surti, song ngasongkeun bungkusan martabak "Mangga hatur lumajeng, ieu martabak kanggo Ema, sareng ieu roko kanggo Abah!" pokna ngasongkeun bungkusan jeung roko. "Ih nuhun pisan Jang, kabeneran ti tadi Abah manyun waé teu boga ududeun!" Mang Jumanta, bapana Nyi Léha norojol nyampeurkeun sabari nyokot roko.

Ma Édoh anteng cacamuilan ngadahar martabak, Mang Jumanta ngelepus udud bangun ni'mat naker. Ari Jang Odon ngan lengo deui, lengo deui alak-ilik, naha Nyi Léha can kaluar waé ceuk pikirna. "Ema mah rék saré ah, Jang! Ari geus wareg téh sok tuluy tunduh!" ceuk Ma Édoh. "Abah ogé ah, karunya Ema bisi tiriseun!" Mang Jumanta mairan. "Mangga Ema, Abah...tapi ari Nyi Léha ka mana geuning teu acan kaluar waé?" Tanya Jang Odon panasaran. "Haar pan geus tilu peuting ngéndong di Tétéhna anu anyar ngajuru, cenah rék maturan babantu sabulan mah!" Témbal Ma Édoh. Jang Odon ngahuhuleng, awakna ngadadak lungsé "Anjir téh, mun nyaho kitu, martabak jeung roko moal dibikeun! Rugi aing, ngamplop teu parasmanan!" gerentes haténa keuheul asa dilejokeun, tuluy amitan sabari rada baeud.

Jang Odon balik bari teu eureun-eureun gugurutu, bajuna jibrug da hujan kalah ngagedéan, palebah kebon panjang anu jauh ka ditu ka dieu motorna gagaléongan, ditempo ban motorna kempés. PUAS!!!