Aya hiji lalakon ngeunaan saurang lalaki ti golongan Bani Isro'il. Manéhna dipikawanoh ku masarakatna saurang anu ahli ibadah “Al-‘Abid” anu kacida getol di tempat pangibadahanana. Leuwih ti éta manéhna saurang anu sohor kalayan do’ana anu pohara mustajab, nepi ka jalma-jalma ogé ngabrul datang ka manéhna, jalma gering beurat atawa gering hampang lamun dibawa tatamba ka manéhna téréh cageur, cukup kalayan do’a anu dibacana. Manéhna nyaéta Barshisho.
Nempo kaayaan kawas éta, sipat joré iblis kageuing pikeun ngawujuk Barshisho ambéh kalayan kepinteranana éta, manéhna bisa jadi jelema anu kufur ka Alloh. Hiji poé iblis ngagero wadya baladna ti golongan syétan-syétan, tuluy manéhna ngomong;
“Saha diantara maranéh anu sanggup nyieun musibah atawa fitnah ka jelema ieu sarta sakaligus nyasarkeunana?”
“Kuring sanggup!” jawab salah saurang jin anu ngaranna Ifrit.
Saterusna deui, pikeun ngayakinkeun komandanna, Ifrit ogé sanggup dihukum lamun henteu bisa ngalaksanakeun pancénna.
“Buru-buru laksanakan pancén manéh éta!” teges Iblis.
Sanggeus ngedalkeun jangji, Ifrit indit nuju salah saurang raja Bani Isroil anu miboga putri geulis kawanti-wanti éndah kabina-bina éstu taya babandinganana di mangsa éta. Manéhna keur diuk antaré babarengan indung, bapa sarta dulur-dulurna, tuluy datang Ifrit langsung ngabantingkeun putri éta, maranéhanana anu keur diuk pohara reuwas ku kajadian anu cikénéh ku maranéhanana katempo anu tumiba ka putri. Sanggeus kajadian éta, putri raja téa jadi gélo nepi ka mangpoé-poé.
Sanggeus Ifrit ngalakukeun kitu ka putri raja, manéhna ngadatangan raja kalayan ngajanggélék jadi saurang manusa dina umumna, manéhna ngomong;
“Lamun hayang putri anjeun buru-buru cageur, pék bawa manéhna ka anu ngaranna Barshisho, cukup kalayan maca do’a, Barshisho bisa nyageurkeun panyakit anu tumiba ka putri anjeun”.
Raja kalayan dikawal para ponggawa indit mawa putrina ka tempat Barshisho. Satepinaa di ditu, Raja ngabéjakeun ngeunaan panyakit anu tumiba ka putrina.
Kalayan do’a anu ku manéhna dibaca, Barshisho bisa ngubaran putri raja, ku kituna bisa cageur tina panyakitna.
Tapi sanggeus dibawa balik, panyakit gélo putri raja éta kanceuh deui. Kasempetan éta dimangpaatkeun ku Ifrit kalayan ngomong, “Lamun hayang putri anjeun cageur total, pék putri sina cicing di tempat Barshisho dina sawatara waktu”.
Raja mawa deui putrina ka tempat Barshisho, tuluy ditinggalkeun ku manéhna di imah Barshisho. Mimitina Barshisho horéam narimana, tapi sanggeus didesek terus pamustunganana Barshisho daék narima putri raja cicing di imahna.
Barshisho terus ngadegkeun solat kalayan lantip sarta khusu’, migawé puasa sarta ngalaksanakeun ibadah-ibadah anu séjén, sedengkeun ari putri raja éta ditempatkeun disisina sarta saban poé Barshisho méré dahar sarta nginum nepi ka méakeun waktu cukup lila.
Dina hiji poé Barshisho neuteup rupa geulis, awak mulus sarta bahénol éta putri raja, anu saméméhna tacan kungsi nempo tetempoan éndah kawas éta, mangka timbul napsu birahina, kalayan didorong ku pangharéwos syétan anu geus ngawasaan haténa, pamustunganana euweuh kasabaran deui, Barshisho tikusruk kana jurang kanistaan, manéhna ngalakonan pagawéan kotor, nyaéta migawé zinah jeung putri raja. Kusabab pédo, Barshisho jadi deudeuieun, kajadian éta tuluy-tuluy ku manéhna dipigawé nepi ka putri raja reuneuh.
Sanggeus junun ngawujuk Barhisho, syétan ogé datang ka manéhna, bari ngomong;
“Héy Barshisho, manéh geus migawé zinah jeung putri raja nepi ka manéhna reuneuh, dina hal ieu manéh bisa salamet ti anceman raja ku pagawéan kotor manéh, lamun manéh maéhan putri éta sarta nguburkeunana di handapeun tempat ibadah manéh. Lamun raja nanyakeun putrina, ngomong waé lamun manéhna geus maot, raja baris percaya kalayan omongan anjeun”.
Paréntah syetan éta dilaksanakeun ku Barshisho, manéhna maéhan putri éta sarta nguburkeunana luyu jeung pangwujuk syétan.
Sawatara poé saterusna, raja jeung kulawargana datang ka tempat Barshisho kalayan harepan putrina geus cageur tina panyakitna. Satepina di imah Barshisho, maranéhanana manggihan hiji hal anu di luar sangkaan, tétéla maranéhanana manggihan anakna geus maot sarta dikuburkeun di imahna Barshisho. Barshisho méré katerangan ka raja jeung kulawargana, “Hampura, putri geus maot ku keresana Alloh”.
Raja jeung kulawargana percaya pisan kana ucapan Barshisho, saterusna balik ka karaton karajaan. Tapi syétan buru-buru ngadatangan maranéhanana kalayan tujuan ngangson, sarta ngomong;
“Sabenerna putri anjeun geus reuneuh digadabah ku Barshisho, alatan sieun dipikanyaho jelema, Barshisho maéhan sarta nguburkeunana di handapeun tempat ibadah”.
Raja sagancangna balik ka tempat Barshisho dibaturan ku sawatara ponggawa, maranéhanana buru-buru ngagali astana putri, tétéla kabuktian yén putri raja maot dipaéhan ku Barshisho. Maranéhanana tuluy néwak Barshisho, saterusna disalib.
Sanggeus Barshisho dina kaayaan di salib, datang syétan ka manéhna, bari ngomong;
“Kuring jangji baris nyalametkeun anjeun ti siksaan raja, kalayan catetan manéh kudu sumujud sakali ka kuring, lain ka Alloh SWT,…manéh sanggup ngalaksanakeunana atawa henteu?”
“Kumaha kuring bisa sumujud ka anjeun, sedengkeun kaayaan kuring kawas kieu?” tanya Barshisho.
“Hal éta cukup ku manéh dipigawé kalayan isyarat sirah”. Jawab syétan
Alatan Barshisho geus dikawasa syétan sarta disurungkeun hayang salamet ti anceman raja, mangka Barshisho nurut kana pangwujuk syétan, manéhna sumujud ka syétan kalayan isyarat sirah.
Kalayan antaréna syétan ngomong, “Kiwari kuring leupas ti anjeun, éstuning kuring sieun ka Alloh Pangéran samurbeng alam".
Éta pisan salah sahiji wangun rayuan iblis pikeun ngaréwong anak adam ambéh asup kana naraka kalayan rupa-rupa wangun rayuan, sarta ironisna sanggeus manéhna ngarayu kalayan jangji-jangji hayang nulungan, tapi sanggeus junun, manéhna teu hayang nyaho, manéhna ingkar kana jangjina.
Alloh ngadawuh:
“Kawas (pangwujuk) syaithon nalika manéhna ngomong ka manusa, “pék kafirmanéh”, nalika manusa éta geus kafir manéhna ngomong, “Saéstuna kuring leupas ti manéh alatan saéstuna kuring sieun ka Alloh, Pangéran samurbeng alam”
Nempo kaayaan kawas éta, sipat joré iblis kageuing pikeun ngawujuk Barshisho ambéh kalayan kepinteranana éta, manéhna bisa jadi jelema anu kufur ka Alloh. Hiji poé iblis ngagero wadya baladna ti golongan syétan-syétan, tuluy manéhna ngomong;
“Saha diantara maranéh anu sanggup nyieun musibah atawa fitnah ka jelema ieu sarta sakaligus nyasarkeunana?”
“Kuring sanggup!” jawab salah saurang jin anu ngaranna Ifrit.
Saterusna deui, pikeun ngayakinkeun komandanna, Ifrit ogé sanggup dihukum lamun henteu bisa ngalaksanakeun pancénna.
“Buru-buru laksanakan pancén manéh éta!” teges Iblis.
Sanggeus ngedalkeun jangji, Ifrit indit nuju salah saurang raja Bani Isroil anu miboga putri geulis kawanti-wanti éndah kabina-bina éstu taya babandinganana di mangsa éta. Manéhna keur diuk antaré babarengan indung, bapa sarta dulur-dulurna, tuluy datang Ifrit langsung ngabantingkeun putri éta, maranéhanana anu keur diuk pohara reuwas ku kajadian anu cikénéh ku maranéhanana katempo anu tumiba ka putri. Sanggeus kajadian éta, putri raja téa jadi gélo nepi ka mangpoé-poé.
Sanggeus Ifrit ngalakukeun kitu ka putri raja, manéhna ngadatangan raja kalayan ngajanggélék jadi saurang manusa dina umumna, manéhna ngomong;
“Lamun hayang putri anjeun buru-buru cageur, pék bawa manéhna ka anu ngaranna Barshisho, cukup kalayan maca do’a, Barshisho bisa nyageurkeun panyakit anu tumiba ka putri anjeun”.
Raja kalayan dikawal para ponggawa indit mawa putrina ka tempat Barshisho. Satepinaa di ditu, Raja ngabéjakeun ngeunaan panyakit anu tumiba ka putrina.
Kalayan do’a anu ku manéhna dibaca, Barshisho bisa ngubaran putri raja, ku kituna bisa cageur tina panyakitna.
Tapi sanggeus dibawa balik, panyakit gélo putri raja éta kanceuh deui. Kasempetan éta dimangpaatkeun ku Ifrit kalayan ngomong, “Lamun hayang putri anjeun cageur total, pék putri sina cicing di tempat Barshisho dina sawatara waktu”.
Raja mawa deui putrina ka tempat Barshisho, tuluy ditinggalkeun ku manéhna di imah Barshisho. Mimitina Barshisho horéam narimana, tapi sanggeus didesek terus pamustunganana Barshisho daék narima putri raja cicing di imahna.
Barshisho terus ngadegkeun solat kalayan lantip sarta khusu’, migawé puasa sarta ngalaksanakeun ibadah-ibadah anu séjén, sedengkeun ari putri raja éta ditempatkeun disisina sarta saban poé Barshisho méré dahar sarta nginum nepi ka méakeun waktu cukup lila.
Dina hiji poé Barshisho neuteup rupa geulis, awak mulus sarta bahénol éta putri raja, anu saméméhna tacan kungsi nempo tetempoan éndah kawas éta, mangka timbul napsu birahina, kalayan didorong ku pangharéwos syétan anu geus ngawasaan haténa, pamustunganana euweuh kasabaran deui, Barshisho tikusruk kana jurang kanistaan, manéhna ngalakonan pagawéan kotor, nyaéta migawé zinah jeung putri raja. Kusabab pédo, Barshisho jadi deudeuieun, kajadian éta tuluy-tuluy ku manéhna dipigawé nepi ka putri raja reuneuh.
Sanggeus junun ngawujuk Barhisho, syétan ogé datang ka manéhna, bari ngomong;
“Héy Barshisho, manéh geus migawé zinah jeung putri raja nepi ka manéhna reuneuh, dina hal ieu manéh bisa salamet ti anceman raja ku pagawéan kotor manéh, lamun manéh maéhan putri éta sarta nguburkeunana di handapeun tempat ibadah manéh. Lamun raja nanyakeun putrina, ngomong waé lamun manéhna geus maot, raja baris percaya kalayan omongan anjeun”.
Paréntah syetan éta dilaksanakeun ku Barshisho, manéhna maéhan putri éta sarta nguburkeunana luyu jeung pangwujuk syétan.
Sawatara poé saterusna, raja jeung kulawargana datang ka tempat Barshisho kalayan harepan putrina geus cageur tina panyakitna. Satepina di imah Barshisho, maranéhanana manggihan hiji hal anu di luar sangkaan, tétéla maranéhanana manggihan anakna geus maot sarta dikuburkeun di imahna Barshisho. Barshisho méré katerangan ka raja jeung kulawargana, “Hampura, putri geus maot ku keresana Alloh”.
Raja jeung kulawargana percaya pisan kana ucapan Barshisho, saterusna balik ka karaton karajaan. Tapi syétan buru-buru ngadatangan maranéhanana kalayan tujuan ngangson, sarta ngomong;
“Sabenerna putri anjeun geus reuneuh digadabah ku Barshisho, alatan sieun dipikanyaho jelema, Barshisho maéhan sarta nguburkeunana di handapeun tempat ibadah”.
Raja sagancangna balik ka tempat Barshisho dibaturan ku sawatara ponggawa, maranéhanana buru-buru ngagali astana putri, tétéla kabuktian yén putri raja maot dipaéhan ku Barshisho. Maranéhanana tuluy néwak Barshisho, saterusna disalib.
Sanggeus Barshisho dina kaayaan di salib, datang syétan ka manéhna, bari ngomong;
“Kuring jangji baris nyalametkeun anjeun ti siksaan raja, kalayan catetan manéh kudu sumujud sakali ka kuring, lain ka Alloh SWT,…manéh sanggup ngalaksanakeunana atawa henteu?”
“Kumaha kuring bisa sumujud ka anjeun, sedengkeun kaayaan kuring kawas kieu?” tanya Barshisho.
“Hal éta cukup ku manéh dipigawé kalayan isyarat sirah”. Jawab syétan
Alatan Barshisho geus dikawasa syétan sarta disurungkeun hayang salamet ti anceman raja, mangka Barshisho nurut kana pangwujuk syétan, manéhna sumujud ka syétan kalayan isyarat sirah.
Kalayan antaréna syétan ngomong, “Kiwari kuring leupas ti anjeun, éstuning kuring sieun ka Alloh Pangéran samurbeng alam".
Éta pisan salah sahiji wangun rayuan iblis pikeun ngaréwong anak adam ambéh asup kana naraka kalayan rupa-rupa wangun rayuan, sarta ironisna sanggeus manéhna ngarayu kalayan jangji-jangji hayang nulungan, tapi sanggeus junun, manéhna teu hayang nyaho, manéhna ingkar kana jangjina.
Alloh ngadawuh:
“Kawas (pangwujuk) syaithon nalika manéhna ngomong ka manusa, “pék kafirmanéh”, nalika manusa éta geus kafir manéhna ngomong, “Saéstuna kuring leupas ti manéh alatan saéstuna kuring sieun ka Alloh, Pangéran samurbeng alam”
Tidak ada komentar:
Posting Komentar