Urang Sukabumi

Mun ras ka jatining diri...
Ku asa risi nembrakkeun eusining ati...
diri nu pinuh ku bangbaluh,
réa ku kateu wasa
éstu lieuk euweuh ragap taya...
Duh naha ieu rasa bet teu gaduh karumasa,
naha ieu asih bet teu tiasa milih-milih...
Aa micinta ka salira...geuning kitu buktosna...