Rabu, 31 Juli 2013

BEUNGHAR HATÉ



  حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ يُونُسَ حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرٍ حَدَّثَنَا أَبُو حَصِينٍ عَنْ أَبِي صَالِحٍ “عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ عَنْ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: لَيْسَ الْغِنَى عَنْ كَثْرَةِ الْعَرَضِ وَلَكِنَّ الْغِنَى غِنَى النَّفْسِ”…

“Beunghar lain diukur ku lobana kaméwahan dunya. Tapi beunghar (ghina’) nyaéta haté anu teu weléh ngarasa cukup.” (HR. Bukhori)

  قَالَ لِي رَسُول اللَّه صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: يَا أَبَا ذَرّ أَتَرَى كَثْرَة الْمَال هُوَ الْغِنَى ؟ قُلْت: نَعَمْ. قَالَ: وَتَرَى قِلَّة الْمَال هُوَ الْفَقْر ؟ قُلْت: نَعَمْ يَا رَسُول اللَّه. قَالَ: إِنَّمَا الْغِنَى غِنَى الْقَلْب ، وَالْفَقْر فَقْر الْقَلْب

“Rosulullah shollallohu ‘alaihi wa sallam nyarios ka kuring, “Héy Abu Dzar, naha anjeun nempo yén lobana harta éta pisan anu disebut beunghar (ghoni)?” “Leres,” jawab Abu Dzar. Anjeunna naros deui, “Naha anjeun nempo yén saeutikna harta éta hartina fakir?” “Leres,” Abu Dzar némbalan kalayan jawaban sarupa. Saterusna Anjeunna ogé nyarios, “Saéstuna anu ngaranna beunghar (ghoni) nyaéta beungharna haté (haté anu teu weléh ngarasa cukup). Sedengkeun fakir nyaéta fakirna haté (haté anu teu weléh ngarasa henteu sugema).” (HR. Ibnu Hibban)

قال بن بطال معنى الحديث ليس حقيقة الغنى كثرة المال لأن كثيرا ممن وسع الله عليه في المال لا يقنع بما أوتى فهو يجتهد في الازدياد ولا يبالي من أين يأتيه فكأنه فقير لشدة حرصه وانما حقيقة الغنى غنى النفس ، وهو من استغنى بما أوتي وقنع به ورضي ولم يحرص على الازدياد ولا ألح في الطلب، فكأنه غني….
والحاصل أن المتصف بغنى النفس يكون قانعا بما رزقه الله، لا يحرص على الازدياد لغير حاجة ولا يلح في الطلب ولا يحلف في السؤال، بل يرضى بما قسم الله له، فكأنه واجد أبدا، والمتصف بفقر النفس على الضد منه لكونه لا يقنع بما أعطى بل هو أبدا في طلب الازدياد من أي وجه أمكنه، ثم إذا فاته المطلوب حزن وأسف، فكأنه فقير من المال لأنه لم يستغن بما أعطى، فكأنه ليس بغنى، ثم غنى النفس إنما ينشأ عن الرضا بقضاء الله تعال والتسليم لأمره علما بأن الذي عند الله خير وأبقى، فهو معرض عن الحرض والطلب، وما أحسن قول القائل:
غنى النفس ما يكفيك من سد حاجة… فإن زاد شيئا عاد ذاك الغنى فقرا…

Hakékat kabeungharan sabenerna lain ku lobana harta. Alatan kitu loba jelema anu dijembarkeun rezeki mangrupa harta ku Alloh, tapi manéhna henteu kungsi ngarasa sugema kana naon anu dipaparin ku Alloh. Jelema kawas ieu teu weléh usaha satékah-polah pikeun nambahan sarta terus nambahan hartana. Manéhna ogé henteu paduli ti mana harta éta meunangna. Jelema sarupaning ieu pisan anu saolah-olah fakir alatan usahana pikeun terus-terusan nyugemakeun dirina ku harta.

Perlu diingetkeun bener-bener yén hakékat kabeungharan anu sabenerna nyaéta beunghar haté (haté anu sok ghoni, teu weléh ngarasa cukup). Jelema anu beunghar haté ieu pisan anu teu weléh ngarasa cukup kalayan naon anu dipaparin ku Alloh, teu weléh ngarasa qona’ah (sugema) ku sagala anu ditampa sarta teu weléh ridlo kana katangtuan Alloh. Jelema sarupaning ieu henteu wewelek pikeun nambahan harta sarta manéhna henteu kawas jelema anu henteu kungsi ngarasa capé pikeun terus nambahanana. Kaayaan jelema sarupaning ieu pisan anu disebut ghoni (nyaéta beunghar anu sabenerna).”

Syékh Ibnu Hajar Al Asqolani rohimahulloh ngécéskeun ogé, “Jelema anu disifatan kalayan beunghar haté nyaéta jelema anu teu weléh qona’ah (ngarasa sugema) kana rezeki anu dipaparin ku Alloh. Manéhna henteu wewelek pikeun nambahanana tanpa aya kaperluan. Manéhna ogé henteu kawas jelema anu henteu kungsi ngarasa capé pikeun néanganana. Manéhna henteu ménta-ménta kalayan adug lajer pikeun nambahan hartana. Malahan mah anu lumangsung dina dirina nyaéta manéhna teu weléh ridlo kana pangbagian Alloh anu Maha Adil ka dirina. Jelema ieu pisan anu saolah-olah beunghar salawasna.

Sedengkeun jelema anu disifatan kalayan fakir haté nyaéta sabalikna ti jelema kahiji tadi. Jelema kawas ieu henteu kungsi qona’ah (ngarasa sugema) kana naon anu dipaparin ku Alloh. Malahan mah manéhna terus usaha pikeun nambahan sarta terus nambahan hartana ku cara naon waé ogé (teuing cara halal atawa haram). Lamun manéhna henteu ngahontal kana naon anu ku manéhna ditéangan, manéhna ogé ngarasa kacida hanjelu. Manéhna saolah-olah jelema anu fakir, anu malarat harta alatan manéhna henteu kungsi ngarasa sugema kana naon anu geus dipaparin ku Alloh. Jelema ieu pisan jelema anu henteu beunghar dina hakékatna.

Intina, jelema anu beunghar haté dimimitian ti sikep teu weléh ridho sarta narima kana sagala katangtuan Alloh Ta’ala. Manéhna weruh yén naon anu ku Alloh dipaparin, éta pisan anu pangalusna sarta baris teu weléh aya. Sikep ieu pisan anu ngajadikeunana horéam pikeun nambahan naon anu ku manéhna ditéangan.”

Cariosan anu kacida saéna didugikeun ku para ulama:

  غِنَى النَّفْس مَا يَكْفِيك مِنْ سَدّ حَاجَة فَإِنْ زَادَ شَيْئًا عَادَ ذَاكَ الْغِنَى فَقْرًا

“Beunghar haté nyaéta ngarasa cukup dina sagala anu ku anjeun dibutuhkeun. Lamun leuwih ti éta sarta anjeun terus nénéanganana, mangka éta hartina lain ghina (beunghar haté), tapi kalahka fakir (miskinna haté)

  وإنما يحصل غنى النفس بغنى القلب بأن يفتقر إلى ربه في جميع أموره فيتحقق أنه المعطي المانع فيرضى بقضائه ويشكره على نعمائه ويفزع إليه في كشف ضرائه، فينشأ عن افتقار القلب لربه غنى نفسه عن غيره وبه تعالى،

HAL-HAL ANU BISA NGAJADIKEUN BEUNGHAR HATÉ

Kabeungharan haté bisa dihontal ku cara ngajadikeun haté ngarasa cukup sarta ngan butuh ka Alloh tina sagala anu ku manéhna disanghareupan, nyukuran sagala kurnia-Na, réla narima sagala papastén-Na sarta teu weléh nyalindung ka Manten-Na dina sagala hal anu nyelekitna.

Kalayan teu weléh ngahadirkeun rasa butuh ka Pangéranana di sakabéh juru haté, mangka manéhna ngarasa kacukupan ti sagala hal salian-Na.

Fathulbaari XI/271-272

Wallohu A’lamu Bishshowaab.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar