Sabenerna lain teu hayang rarabi, tapi kajadian 20 taun kaliwat, masih kénéh karasa peurihna. Asih kuring jeung Déwi, kudu pegat alatan teu dipanujuan ku kolotna. Panto haté kakonci pageuh. Kacinta éstu teu laas ku lawas. "Sing inget kana umur, manéh téh geus 40 taun!" Ummi teu weléh ngélingan.
Sanggeus sakitu lilana, karék ayeuna bisa ngarasakeun deui ragrag asih. Tapi rék nepungan ka kolotna téh, asa aya kahariwang. Inggis kajadian nu kungsi kasorang, bakal kaalaman deui.
"Kinten-kintenna sepuh Dési panujueun moal ka Aa?" cekéng. Neuteup anteb. "Insya Allah... Abdi tos nyarios ka Papah sareng Mamah perkawis Aa. Saurna, asal bageur tur sholéh, aranjeunna moal badé ngahalang-halang," waler Dési. Imut. Karasa reugreug. Yakin, matak kuring elat rarabi téh, Allah tos nyiapkeun jodo nu pangsaéna.
Anjog ka imah Dési. Kuring diuk di rohang tamu. "Mamaaah, ieu Aa téh tos sumping!" Dési ngagentraan mamahna. Torojol, ti pangkéng. Gebeg! "Déwi...?"
Tidak ada komentar:
Posting Komentar