Sanggeus masantrén mangtaun-taun, Uhé meunang ujian anu panungtung ti guruna. "Pék téangan makhluk nu leuwih goréng tibatan anjeun! Lamun geus manggih jawabanna, karék anjeun lulus," ceuk guruna. Sanajan teu pati ngarti maksudna, kapaksa Uhé nurut. Kencling, indit.
Di satengahing jalan, Uhé papanggih jeung jalma nu keur sosolontodan sabari nyekék botol. "Ieu jalma tangtu leuwih goréng tibatan uing. Manéhna mah tukang mabok, ari uingah santri," gerentesna. Leng. "Aéh, kumaha lamun ieu jalma di tungtung hirupna tobat, maot husnul khotimah. Sedengkeun uing anu santri, maot su'ul khotimah," gerentesna deui. Neruskeun lalampahan. Manggih anjing budug. "Keur najis téh, budug deuih! Ieu tangtu leuwih goréng. Tapi...anjing budug mah, mun paéh, paling ogé bilatungan. Ari uingah, lian ti bilatungan téh, bakal meunang balitungan. Kumaha mun amal uing loba kénéh goréngna?"
Balik deui ka pasantrén. "Kumaha, geus kapanggih?" tanya guruna. "Atos, Mama! Teu aya deui makhluk nu langkung awon, iwal ti abdi." Uhé ngeluk.
Balik deui ka pasantrén. "Kumaha, geus kapanggih?" tanya guruna. "Atos, Mama! Teu aya deui makhluk nu langkung awon, iwal ti abdi." Uhé ngeluk.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar