Uhé geus lila ngalelengkur di sisi wahangan, tapi useupna euweuh nu noél-noél acan. Pindah kanu rada hieum. Lung, useup ka wahangan. Jeujeurna kekerenyedan. Diangkat. "Euh, jadah téh...!" Uhé ngabantingkeun keuyeup. Pundah-pindah, tapi angger teu beubeunangan. Uhé reureuh di handapeun tangkal kiray. Rét. Nyéh, seuri.
Uhé diuk deui nyanghareup ka wahangan. Lung, useup ka tukangeunna. Kerenyed. Girawil lauk emas. Lung deui. Girawil nila. Teu kungsi lila, kempisna pinuh. "Seueur kékénginganana, Jang?" aya nu nanya. Uhé ngalieuk. Gebeg. Haji Komar. "Naha nguseup téh nyanghareupna ka wahangan, tapi useupna dialungkeun ka kulah kuring?" Pa Haji Komar mencrong. "A...eu...hapunten. Useupna nu lepat, Pa Haji!" beungeut Uhé bareureum. "Haaar, naha jadi nyalahkeun useup? Éta lauk, pelakkeun deui!" Haji Komar nunjuk kempis. Sabari ngadarégdég, Uhé ngabahékeun eusi kempis ka kulah. "Nu bieu laukna meunang nyolong, haram! Sok, ayeuna useupan deui! Nu ayeuna mah halal, disaksian ku kuring." Haji Komar imut.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar