Peuting asa ku peteng. Bulan jeung béntang taya némbongan, kalimpudan reueuk hideung nu ngagayot ti beurang kénéh. Hujan nu lir dicicikeun ti langit, kalah nambahan nyongkabna haté. Kasawang, ayeuna Andi keur ngahégak paduduaan jeung Érni, wanoja nu dipikacinta ku kuring.
"Duh, Gusti...! Kalintang sesahna geuning ikhlas téh," batin jumerit. Padahal kuring nu nitah Andi ngawin Érni, malahan mah kuring nu mangmayarkeun keur ipekahna ogé. Kuring percaya ka Andi, sobat dalit nu geus dianggap dulur pet ku hinis. Tapi dina émprona mah, kuring teu mampuh meper timburu. Sapeupeuting guling gasahan, teu bisa meureumkeun panon sakerejep-kerejep acan.
Isuk-isuk, kuring gancang nepungan Andi.
"Geus cukup, Di! Wayahna, Érni serahkeun ayeuna kénéh!" Teuteup panon kuring silalatuan, nempo buuk Andi tapak kuramas.
"Ulah, Kang Andi!" Érni norojol ti kamarna.
"Rarabi téh sanés kanggo heuheureuyan. Tamaha Akang bet bobo talak, abdi alim ngalaman janten randa kaopat kalina!" mencrong kuring.
"Hampura, lur...!" Andi nangkeup Érni pageuh.
Meg!
Tidak ada komentar:
Posting Komentar