"Kang, mangga waé atuh angkat nyalira,ngantos cekap duaaneun mah bilih lami teuing...!" Karsih neuteup Uhé, salakina. "Tapi akang mah hoyongna duaan, pankekempelna ogé kénging urang duaan. Keun wé, sabar heula!" Uhé nangkeup tas. Tas anu kacida dipikameumeut ku manéhna. Eusina, duit dua puluh juta, meunang kukumpul sautak-saeutik, ladang Uhé ngojég.Bakating ku geus gilig hayang umroh duaan, bélaan ngadua-duakeun huap pikeun ngahontaléta cita-citana.
"Jang Uhé, tulungan! Itu...Si Udin katabrak motor...!" Ma Ucih ngagedoran panto. Rawah-riwih. "Innalillahi...!" Uhé jeung Karsih, getap kaluar ti imahna. Muru ka jalan.Bréh, Udin ngagolér, baloboran getih. "Deudeuh teuing...!" Udin dipangku. Ditaékeun kana motor,didempét di tengah ku Karsih. Udin, anak Ma Ucih, karék sabulan ditinggalkeun maot ku bapana. Ayeuna betnandangan musibah.Nepi ka rumah sakit. "Punten, kanggo nulungan pasén, kedah aya uang jaminan dua puluh juta!"Suster di UGD ngasongkeun berkas-berkas pamariksaan. Rét, Uhé jeung Karsih kana tas.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar