Fikmin "NGÉLÉHAN"

Di Ciawi, kuring ngajanteng ngadagoan beus jurusan Bekasi. Kamalinaan teuing ulin di imah babaturan, jadi balik kapeutingan. Rét kana érloji. Jam dalapan. Haté rada reugreug. Teu pati keueung, masih kénéh loba jalma nu sarua keur ngadagoan beus. Reg. Aya beus nu metet ku panumpang, eureun hareupeun. Diilikan trayékna. Lain tujuan kuring. Aya saurang nini-nini turun, ngajingjing kardus. Nyampeurkeun ka palebah kuring.
"Mulih ti mana sareng badé angkat ka mana, Ni?" kuring unggeuk, sabari imut.
"Ti Sukabumi, badé ka Kalideres," pokna. Nunda kardus. Milu ngajanteng gigireun.
"Har, nembé téh lungsur tina beus jurusan Kalideres, sanés?" ngahuleng.
"Muhun," nyusut késang dina tarangna ku tonggong leungeun.
"Naha bet lungsur di dieu atuh, Ni?" ngasongkeun tisu.
"Tadi téh aya jalmi tanpa daksa nu teu kabagéan jok, tapi teu aya saurang ogé nu kersa ngéléhan. Upami nini ngéléhan masihan tempat calik ka anjeunna, bilih alimeun. Kapaksa nini lungsur, api-api tos dugi ka tujuan, supados anjeunna kersaeun nyalikan jok tilas nini," nerangkeun.
"Deudeuh teuing, Nini...," gumerendeng. Teu karasa, cipanon ngembeng.