Fikmin "LADANG LABUH"

Cekiiit. Gubrag. Kuring nyerengid, kékéongeun katindihan stép motor.
"Goblog, siah!" nyorowok ka mobil nu bieu nyérémpét.
Tina mobil, turun bapa-bapa perlénté.
"Punten, Cép! Teu kukumaha?" manéhna nyolongkrong, rék ngahudangkeun.
"Teu kukumaha, beungeut sia!" kuring ngeupiskeun leungeunna.
"Punten, teu dihaja. Abdi nuju rusuh, aya peryogi penting pisan. Ieu wé kanggo lalandong...," ngasongkeun duit saratus rébuan dua lambar.
"Moal gé mahi! Tambahan!" nyorongot.
Manéhna muka lokét deui. Song lima lambar. Dina haté, kuring surak. Teu pira baréd saeutik, cukup diobat mérahan ogé.

Malem Minggu héhéotan. Geus jangjian jeung Dési, kabogoh anyar, rék nongton ka bioskop. Untung labuh tina motor, jadi boga duit keur modal.
Srog ka imah Dési.
"Punten...!" keketrok kana panto.
"Mangga...!" kulutrak, aya nu muka.
"Artos kanggo lalandongna kirang kénéh, Cép?" nu muka panto mencrong.