"Aa, seuneuna geuning pareum?" Dési noél salakina. "Aéh, muhun! Urang suluhan deui." Uhé nyokot suluh tina paraseuneu. Diasupkeun kana hawu. Ditiupan maké songsong. Gur. Suluh diasur-asur. Dési ngabulak-balik garang japuh dina talawéngkar. Ku Uhé diteuteup, cipanonna ngembeng. Nu diteuteup, terus rasa. Ngalieuk. "Aa, kunaon?" Reuwas. "Hapunten, Aa teu acan tiasa nyenangkeun Ayang...! Hirup sareng Aa mah, tuang gé mung sareng nu kieu." Nyusut cipanon. "Alhamdulillah ieu téh rezeki ti Allah, nu penting mah halal. Atikan Aa dina bagbagan agama, éta langkung nyugemakeun abdi batan guluburna dunya barana," imut. "Hatur nuhun, geulis...! Insya Allah, urang sami-sami silihtuyun geusan murih rido Allah!" Ngaranggeum leungeun Dési.
Duaaan dahar balakécrakan. Sanajan deungeun sanguna ngan garang japuh, sambel goang, jeung kulub génjér, tapi kacirina ni'mat pisan. Rérés dahar, ngadaraweung di tepas bari gogonjakan. Reg, aya mobil eureun di hareupeun saung bututna. Lalaki jeung awéwé tengah tuwuh, turun tina BMW. Rét. "Papih..., Mamih...?" Dési ngagerendeng.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar