Fikmin "PANGLAYAR"

Nurhayati, mojang meujeuhna gumecrot. Jangkung. Geulis. Santriyat pamajikan nu pangnyongcolangna. Imriti jeung Yaqulu mah, geus katalar.
"Yang, kumaha upami Nurhayati urang amprokkeun ka réréncangan Aa?" cekéng, ka pamajikan, basa keur niis paduduaan di tepas.
"Réréncangan Aa nu mana?" pamajikan cengkat tina lahunan.
"Sholahuddin, réréncangan sakobong Aa. Anjeunna tos lami ngaduda, jalmina mah bageur." Nyingraykeun tungtung tiung nu nyampay kana biwirna. Celepot, dicium.
"Éy, Aa...! Bilih katingali ku batur!" pamajikan luak-lieuk.

Abong geus kudu jodona, teu hararésé. Poé ieu, Sholahuddin baris ngadahup ka Nurhayati. Kuring jeung pamajikan nu jadi panglayarna, milu pakepuk di nu hajat.
"Tos tabuh sapuluh, geuning pangantén pameget teu acan sumping waé?" Bapana Nurhayati nanya.
Tring. "Barudak ngamuk, keukeuh urang kudu ruju' deui ka indungna. Hampura, moal bisa datang." SMS ti Sholahuddin. Kuring ngahuleng. Éra. Ambek. Hp ditembongkeun ka pamajikan jeung bapana Nurhayati.
"Gentos ku Aa wé pangantén pamegetna! Abdi rido...," pamajikan noél. Kuring ngahuleng. Reuwas. Bungah.