Balik sholat ied, Udin ngalimed dahar. Deungeunna garang japuh, sambel, jeung kulub jaat. Lain teu hayangeun jeung daging kawas batur, tapi teu kabedag.
"Kang, ieu aya opor hayam ti Pa Ustadz Puloh." Pamajikanna ngacungkeun rantang. Eusina dieurihkeun kana mangkok.
Udin teu jadi ngahuap. Kumétap. Ngahuleng sakedapan.
"Euh, akang mah jeung ieu wé. Mending kirimkeun deui ka Mang Engkos. Karunya, manéhna hudang gering, keur meujeuhna mamayu." Nuluykeun daharna.
"Kang, ieu aya kiriman ti Jang Udin, ngeunah geura." Pamajikan Mang Engkos ngasongkeun sangu jeung samangkok opor hayam.
"Kabeneran, geus lila akang teu ngadahar daging hayam. Tapi..., akang mah jeung ceplok endog wé, lah! Éta mah mending kirimkeun ka Wa Ajid. Karunya, geus lila teu gawé cenah, jaba anakna loba."
Opor hayam dirantangan deui. Dikirimkeun ka Wa Ajid.
"Punten, Pa Ustadz. Hatur lumayan, hoyong karaosan rezeki ku Pa Ustadz." Aki Jumanta rengkuh.
Ustadz Puloh muka rantang pangirim. Rambisak. Nempo opor hayam balik deui.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar