Fikmin "SAMILIEUR"

"Sinanteneun aya di bumi, Kang? Nuju teu lebet damel?" cekéng.
"Ih, pan geus sataun eureun," pokna.
"Naha? Muka usaha nyalira?" Panasaran.
"Nyaéta riweuh, nyiar batu ali. Alhamdulillah, koléksi geus loba!" Manéhna asup ka jero imah. Balik deui, mawa kéler. Eusina, mangrupa-rupa batu. Diminyakan.
"Tah! Nu ieu bacan doko, geus aya nu nawar sapuluh juta. Nu ieu mah mérah dalima asli, geus aya nu nawar samiliar!" Nempo-nempokeun batu. Agul.
"Atuh ical wé, Kang! Kanggo modal usaha!" Kuring bati kumecrék.
"Ih, moal aya nu dijual najan sabaraha waé ogé piduiteunana!" Manéhna nangkeup kéler.
"Euh...!" Hemeng. Manglebarkeun kana duit anu sakitu lobana.
"Ngasaan rokona, nya? Ti isuk can ngaroko yeuh...!" Leungeunna ngaragamang kana bungkus roko anu ngagolér dina méja.
"Oh, mangga!" Ngasongkeun panékérna.
"Sakalian mun bisa mah nginjeum duit saratus rébu, pamajikan ngawékwék teu bogaeun keur balanja...!" Manéhna nyéréngéh. Semu éra.
"Haaar...!" Kuring garo-garo teu ateul.